Rozmowa z Agatą Chałupnik, badaczką, praktyczką, tanguerą

‍

Taniec jest postrzegany jako coś kobiecego, więc tańczący mężczyzna bywa postrzegany jako zniewieściały, jako niemężczyzna. W rezultacie wielu chłopców unika nie tylko szkół baletowych, ale po prostu tańczenia. To negatywne sprzężenie zwrotne: im bardziej mężczyzn w tańcu brakuje, tym silniejszy jest stereotyp, że taniec jest niemęski.

Magdalena Drab podjęła ambitną próbę stworzenia moralitetu, przypowieści o przypadkach osób zbędnych, zmuszonych do ucieczki, wiecznych tułaczy.

Spektakl o hipisach? Kończy się tak, jak myślicie – piosenką Let the Sunshine In. Piszę to od razu, bo nie wszyscy widzowie mają tyle cierpliwości, żeby obejrzeć Erę Wodnika do końca. Trudno ich za to winić.

Nie znaliśmy dotąd Mondonville’a, autora Tytona i Aurory, a przecież dzięki Polskiej Operze Królewskiej mógł wzbudzić ciekawość i muzyczny zachwyt.

Z miłości Radosława B. Maciąga na podstawie sztuki Alana Ayckbourna to teatr manifestacyjnie osadzony w tradycji komedii obyczajowej – kameralny i niespieszny.

‍

Jestem przekonany, że ryzykowne artystycznie eksperymenty, ale i tradycyjne realizacje tak samo wnikliwie mogą podejmować próby rozpoznania i zrozumienia rzeczywistości.

‍

Rozmowa z Piotrem Ratajczakiem, dyrektorem artystycznym Teatru im. Wilama Horzycy w Toruniu

‍

Reżyserka spektaklu, Anna Wieczorek, zaproponowała, by Hamleta ujrzeć nie jako młodego mężczyznę, lecz osobę na granicy nastoletniości.

Jakim psychologiem okazuje się William Szekspir? Dostrzegł konflikt natury i kultury, antycypował nie tylko freudowskie mechanizmy obronne, ale również teorię dysonansu poznawczego.

Zmiana profilu to duże wyzwanie, ale wierzę, że ma szansę się udać. Dlatego podstawą naszego programu, który układam z Janem Czaplińskim, cenionym dramaturgiem, tłumaczem i wykładowcą, są wartości.

‍

Rozmowa z Katarzyną Sołtys, dyrektorką Teatru im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze

‍

Nie potrafię odgadnąć sensu projektu artystycznego zatytułowanego Autentik. Epatowanie sentencjami mądrościowymi wątpliwej jakości w teatrze rzadko się sprawdza.