14. Międzynarodowy Festiwal Teatralny Retroperspektywy „W formie”, Teatr Chorea, 21–31 sierpnia 2025

Retroperspektywy w formie
Kuratorzy dobierając wydarzenia na Retroperspektywy, chcieli rozwinąć refleksję nad tym, w jakiej formie – to znaczy kondycji – są dziś artyści i artystki, widzowie i widzki, całe społeczeństwo.
Żywot i śmierć pana Hersha Libkina z Sacramento w stanie Kalifornia, reż. Łukasz Kos, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach

Żywot Libkina, makkartyzm i MAGA
Kos – mam do takiego teatru olbrzymią słabość, onieśmiela sceniczną maszynerią. Pytanie: „Jak to jest zrobione?” widz stawia sobie więcej razy, niż byłby w stanie zliczyć.
Teach Me Not!, chor. Wojciech Grudziński, Nowy Teatr w Warszawie, Zodiak – Centre for New Dance Helsinki

Układ dążący do nierównowagi
Teach Me Not! jest propozycją, która wywraca stolik, przy którym w ostatnich latach toczą się rozmowy na temat rewizji przemocowych metod nauczania i modelowania relacji nauczyciel – uczeń.
Simon Boccanegra, czyli eksplozje na słońcu
Simon Boccanegra, czyli eksplozje na słońcu
Trudno nie zacząć od pytania – dlaczego właśnie Simon Boccanegra, skąd ten wybór, mogący budzić uzasadnione zdziwienie?
Tam
Właściwością przedstawienia Kąckiej i Augustynowicz jest jego swoista samowystarczalność. Każde pytanie, wszystkie wątpliwości i zagadki mają swoje rozwiązanie właśnie tutaj.
Ogniowkurw
Teatr Polski w Podziemiu pokazuje Heksy w Piekarni. Brzmi to konspiracyjnie, jakby Ruscy na Polskę już najechali.
We władzy życia
Seks, hajs i głód trwa sto trzydzieści pięć minut. Zbyt krótko, by opowiedzieć trzypokoleniową historię, ale wystarczająco, by pokazać mechanizmy działań i relacji.