Odpowiedzialności kuratorki i badaczki
Osobiście uważam, że moim zadaniem jako kuratorki i badaczki współczesnych praktyk artystycznych jest oglądanie i nazywanie. Jeśli nie pojawia się gest nazywania zjawisk, to możemy coś przeoczyć. A mówiąc bardziej brutalnie – przejdzie to niezauważone. Jestem za tym, żebyśmy jako badacze i badaczki nie czekali, aż dyskurs się ustabilizuje, tylko go tworzyli na żywo.
Zobaczmy razem, jak tam jest
Zobaczmy razem, jak tam jest
Czerpię z odkrywania, czym jest żałoba i przeżywanie straty, i z tego, jak trudny, ale i piękny jest to proces, to otwarcie się, spojrzenie na siebie w momencie, gdy wszystko się zawala i znika. Rozmowa z Daną Chmielewską, choreografką, tancerką, performerką.
Lekcje z zagubienia
Lekcje z zagubienia
W Widzę nic nie chciałem, żeby było dosłowne. Ślepota głównej bohaterki jest motorem napędowym. Rozmowa z Filipem Zawadą, autorem tekstu dramatycznego Widzę nic nagrodzonego w konkursie Wrocławskiego Teatru Współczesnego Strefy Kontaktu.
Najważniejsze to słuchać
Najważniejsze to słuchać
Szczęśliwie młode pokolenie mówi „nie” i ma inspirującą odwagę przeciwstawić się przemocy, która nie mieści się w żadnej definicji procesu twórczego. Rozmowa z Niną Gabryś i Ewą Kaim, rzeczniczkami do spraw etyki Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie.
Sztafeta
Sztafeta
Mówiąc o doświadczeniu, chciałam powiedzieć widzowi: nie próbuj tam niczego wyczytywać, po prostu pobądź. Miej wygodę w możliwości emocjonalnego wejścia w spektakl. Rozmowa z reżyserką Małgorzatą Wdowik.
Fuksówce pokazałem fucka
Fuksówce pokazałem fucka
Złe rzeczy zawsze się działy w teatrze i nie mam złudzeń, będą się działy nadal. Rozmowa z Michałem Majniczem, aktorem Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie.
