Czułość i porażkowość

Czułość i porażkowość
Teatr psychologiczny i film starają się osiągnąć przeźroczystość komunikatu języka, my działamy w drugą stronę. Rozmowa z reżyserką Klaudią Hartung-Wójciak

Monitory nas nie ocalą

Monitory nas nie ocalą
Humanka rozgrywa się w dekoracjach – jak to określił autor – „nieodległej przyszłości", są one jednak dla mnie tylko pretekstem. Rozmowa z reżyserką Leną Frankiewicz.

Społeczeństwo nie lubi, jak ktoś sobie za dużo pozwala

Społeczeństwo nie lubi, jak ktoś sobie za dużo pozwala
Nie pracuję na tekście, a aktorzy w Polsce po prostu wielbią tekst. Zmuszam aktorów do procesu, to oznacza niewiadomą, a oni wolą reżysera, który „wie”. Rozmowa z reżyserką Anną Karasińską

Pomiędzy epokami

Pomiędzy epokami
Myślę, że funkcjonujemy dziś w o wiele zdrowszym tanecznym ekosystemie, w którym jak w naturze jedynie wielość i różnorodność gwarantuje stabilny rozwój. Rozmowa z Joanną Leśnierowską, choreografką, reżyserką światła, kuratorką programu Stary Browar Nowy Taniec

Sceny z życia teatralnego

Sceny z życia teatralnego
Kiedy słyszę, jak legniccy aktorzy mówią ze sceny w imieniu rodziny Ekdahlów, w imieniu aktorów Bergmana, znaczy to tutaj coś innego niż w jakimkolwiek innym polskim teatrze. Rozmowa z Łukaszem Kosem, reżyserem i aktorem.

Konserwatyzm polskich scen jest fantazją

Konserwatyzm polskich scen jest fantazją
Parę razy zdarzyło mi się słyszeć dobrze mówione teksty dawne i mam głęboką wiarę, że ukrywa się w nich niezwykła moc. Rozmowa z prof. dr hab. Dariuszem Kosińskim.

Komedia o końcu świata

Komedia o końcu świata
Myślę, że jeżeli wybierze się dobrą literaturę, a po taką staram się sięgać, to byłoby pychą i nadużyciem udawanie, że jest się mądrzejszym od autora. Rozmowa z Marcinem Hycnarem, aktorem i reżyserem.

Włożyć stopę między drzwi

Włożyć stopę między drzwi
Wpisanie ustawy w program wyborczy Prawa i Sprawiedliwości doprowadziło do wybuchu, o który nietrudno w obecnej sytuacji politycznej. Rozmowa z Pawłem Płoskim, dziekanem Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie, członkiem zespołu ekspertów Ogólnopolskiej Konferencji Kultury.

Odpowiedzialności kuratorki i badaczki

Osobiście uważam, że moim zadaniem jako kuratorki i badaczki współczesnych praktyk artystycznych jest oglądanie i nazywanie. Jeśli nie pojawia się gest nazywania zjawisk, to możemy coś przeoczyć. A mówiąc bardziej brutalnie – przejdzie to niezauważone. Jestem za tym, żebyśmy jako badacze i badaczki nie czekali, aż dyskurs się ustabilizuje, tylko go tworzyli na żywo.

To robi ciary

W każdej kulturze są teksty, o których wszystko powiedziano, a mimo to wciąż chcemy o nich mówić.

Rozmowa z Ewą Hevelke i Michałem Januszańcem – o filmie Dziady. Tytuł roboczy.