14. Międzynarodowy Festiwal Teatralny Retroperspektywy „W formie”, Teatr Chorea, 21–31 sierpnia 2025

Retroperspektywy w formie
Kuratorzy dobierając wydarzenia na Retroperspektywy, chcieli rozwinąć refleksję nad tym, w jakiej formie – to znaczy kondycji – są dziś artyści i artystki, widzowie i widzki, całe społeczeństwo.
Żywot i śmierć pana Hersha Libkina z Sacramento w stanie Kalifornia, reż. Łukasz Kos, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach

Żywot Libkina, makkartyzm i MAGA
Kos – mam do takiego teatru olbrzymią słabość, onieśmiela sceniczną maszynerią. Pytanie: „Jak to jest zrobione?” widz stawia sobie więcej razy, niż byłby w stanie zliczyć.
Teach Me Not!, chor. Wojciech Grudziński, Nowy Teatr w Warszawie, Zodiak – Centre for New Dance Helsinki

Układ dążący do nierównowagi
Teach Me Not! jest propozycją, która wywraca stolik, przy którym w ostatnich latach toczą się rozmowy na temat rewizji przemocowych metod nauczania i modelowania relacji nauczyciel – uczeń.
Układ dążący do nierównowagi
Teach Me Not! jest propozycją, która wywraca stolik, przy którym w ostatnich latach toczą się rozmowy na temat rewizji przemocowych metod nauczania i modelowania relacji nauczyciel – uczeń.
Wyobraźnia i możliwości. Festiwal ANIMA w Olsztynie
Po dekadzie niebytu wydarzenie organizowane przez Olsztyński Teatr Lalek – niegdyś kształtujące znacząco teatralny krajobraz Warmii i Mazur – odrodziło się z rozmachem i pomysłem.
„Coś opowiem, coś przytańczę”
Tomaszewski sięga po rozmaite ślady po performansie Bajana – scenariusz z didaskaliami, partytury muzyczne, kostiumy, rekwizyty, wreszcie dokumentację dźwiękową, która niejednokrotnie wybrzmiewa symultanicznie ze śpiewem reżysera.
Zło wciąż może być banalne
Śmierć i dziewczyna Ariela Dorfmana to, zdawałoby się, samograj: świetnie napisane dialogi, szereg istotnych problemów moralnych, wyrazisty, odpowiednio zniuansowany rysunek postaci.