W jakiejś sprawie, niekoniecznie po czyjejś stronie

Zaczynam się zastanawiać, w którym kierunku pójdziemy: jak bardzo jesteśmy niezależni albo właśnie zależni od władzy. Rozmowa z Grzegorzem Falkowskim, aktorem Teatru Powszechnego w Warszawie.

Refleksja rodzi się w ciszy

Z nieuzasadnionych powodów umówiliśmy się, że teatr lalek jest teatrem edukacyjnym, nieprzekraczającym poziomu lekturowej refleksji. Rozmowa z Konradem Dworakowskim, reżyserem oraz dyrektorem Teatru Pinokio w Łodzi.

Liczę na wariatów, nie na mainstream

Liczę na to, że uda mi się stworzyć teatr, który zbuduje wspólnotę. Rozmowa z Norbertem Rakowskim, nowym dyrektorem Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu.

Festiwal jak esej

Dzisiaj Dialog to przede wszystkim rozmowa teatru i świata. Rozmowa z Tomaszem Kireńczukiem, rzecznikiem prasowym i konsultantem programowym Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog – Wrocław.

Nie umiem robić teatru z tezą

Mam poczucie, że przedstawienie powinno być rozmową. Tymczasem jest tak, że po jednej stronie są aktorzy, po drugiej – widzowie, ale sytuacja tej rozmowie nie sprzyja, bo jedna strona ciągle mówi, a druga tylko słucha. Rozmowa z reżyserką Eweliną Marciniak.

Być jak Liza Minnelli

Nowy kierunek zdecydowaliśmy się utworzyć w odpowiedzi na pytanie o to, czego potrzebuje rynek. Rozmowa z Anną Serafińską, wokalistką jazzową, współtwórczynią nowego kierunku w Akademii Teatralnej w Warszawie.

Uparłam się!

To nieprawdopodobne, że w wielu miejscach w ogóle nie zauważa się pracy tłumacza i że ludzie teatru mogą nie rozumieć, że bez tłumacza nie byłoby premiery. Rozmowa z Agnieszką Lubomirą Piotrowską, tłumaczką dramatu rosyjskiego i kuratorką festiwali.

Ekspansja młodości jest faktem

Na każdym roku jest po kilka osób, które marzą o pracy w teatrze i żywym kontakcie z widzem. Reszta myśli po prostu o karierze w serialach lub w kinie. Rozmowa z Krzysztofem Kulińskim, Dziekanem Wydziału Aktorskiego wrocławskiej PWST.

Doświadczenie tańczenia

Rozmowa z Agatą Chałupnik, badaczką, praktyczką, tanguerą

Taniec jest postrzegany jako coś kobiecego, więc tańczący mężczyzna bywa postrzegany jako zniewieściały, jako niemężczyzna. W rezultacie wielu chłopców unika nie tylko szkół baletowych, ale po prostu tańczenia. To negatywne sprzężenie zwrotne: im bardziej mężczyzn w tańcu brakuje, tym silniejszy jest stereotyp, że taniec jest niemęski.

Wierzę w mój gust

Jestem przekonany, że ryzykowne artystycznie eksperymenty, ale i tradycyjne realizacje tak samo wnikliwie mogą podejmować próby rozpoznania i zrozumienia rzeczywistości.

Rozmowa z Piotrem Ratajczakiem, dyrektorem artystycznym Teatru im. Wilama Horzycy w Toruniu

Układam klocki na nowo

Zmiana profilu to duże wyzwanie, ale wierzę, że ma szansę się udać. Dlatego podstawą naszego programu, który układam z Janem Czaplińskim, cenionym dramaturgiem, tłumaczem i wykładowcą, są wartości.

Rozmowa z Katarzyną Sołtys, dyrektorką Teatru im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze