Jest rok 1967. Biesiaduję ze Stulkiem Hebanowskim w „Smakoszu”, zostaję przedstawiona w salonie państwa Satanowskich i zapoznaję się z fenomenem niejakiego Żużu.

Spektakl jest skromny, kameralny, trzyosobowy. Rozgrywa się w pustej przestrzeni Trzeciej Sceny Teatru Nowego.

Czym bez dodanego kontekstu fizyki kwantowej byłyby Konstelacje? Po prostu love story.

Głównym motywem napędzającym akcję zarówno w Cavalleria rusticana Mascagniego, jak i w Pagliacci Leoncavalla, jest zemsta za zdradę.

Po chwili dochodzi do nas, że te dwa wcielenia aktora Łukasza Chrzuszcza (także reżysera tego spektaklu) to przecież jedna i ta sama osoba, tyle że podzielona na byt realny oraz idealny.

Czy grasz Hamleta, czy doisz krowę – performujesz. Ten punkt widzenia otwiera przed festiwalami nieograniczone widoki na przyszłość.

Cóż takiego było w poznańskiej realizacji Hello, Dolly!, że spowodowało aż taką determinację radnych i prezydenta?

Teatr Animacji jest teatrem właśnie ludzi młodych. Rozmowa z Markiem Waszkielem, dyrektorem Teatru Animacji w Poznaniu.

Raczej mam tendencję do uciekania niż wpisywania się w jakikolwiek nurt. Rozmowa z Jackiem Hałasem, muzykiem i twórcą projektów teatralnych.

Sensacja: Marta Guśniowska – autorka licznych dramatów, zdecydowała się w końcu na wyreżyserowanie prapremiery swego własnego tekstu!