Nie bez znaczenia jest też fakt, że jedną z przewodnich emocji antologii jest rozczarowanie. W znacznej mierze liberalno-kapitalistycznym ładem.

Jan Englert realizuje Trzy siostry z okazji sześćdziesięciolecia pracy artystycznej.

Mozart komponował Ogrodniczkę, bez wahań czerpiąc z gotowych klisz i tworząc nowe.

Zabawa w teatr? Brzmi bezkarnie, a przecież w tych Biegunach dominuje raczej perspektywa przejętego dziecka zanurzonego w powadze trudnych gestów, nie zaś dystans dorosłego obserwatora.

Koniec z Eddym to spektakl o piętnie, przemocy i ich wzajemnych relacjach. Reżyserka budzi wrażliwość widzów, unikając taniego współczucia czy moralizowania.

My dajemy wolną rękę artystom i artystkom. Uwalniamy spod presji i rygoru instytucji. Rozmowa z reżyserem Grzegorzem Laszukiem.

Spektakl Martwa natura ma być czymś więcej, ma być prawdziwym, niezafałszowanym wstrząsem. Czy jest?

Stream Katarzyny Minkowskiej, to przejmująca reinterpretacja mitu o Kore i Demeter osadzona w świecie cyfrowej rewolucji.

Postać Beuysa, nie tylko artysty, ale przede wszystkim aktywisty, stała się inspiracją dla spektaklu Martwa natura Agnieszki Jakimiak w Teatrze Powszechnym w Warszawie.

Wolałbym narrację, w której Garbaczewski twierdzi, że powinien dostać dyrekcję nie w ramach zadośćuczynienia za krzywdy, tylko jako nagrodę za odwagę poszukiwań.