Dziadek do orzechów. Opowieść wigilijna Youriego Vámosa, prezentowana w Operze Wrocławskiej, może zainteresować także dorosłych.

Jednej rzeczy z pewnością nie da się odmówić k(Rajowi) – twórcy i wszyscy uczestnicy wykonali kawał ciężkiej pracy.

Przesłanie oryginału, któremu Klucznik daje w pełni wybrzmieć, jest piękne, aktualne i ze wszech miar godne uwagi widza.

Zanosiło się na odważny, międzynarodowy manifest artystyczny… a wyszła marna kopia Jelinek i smętna parodia pamiętnej Śmierci i dziewczyny.

„Uśmiechnij się, bo jutro będzie za późno” – śpiewał przed laty Jonasz Kofta, parafrazując piosenkę Barbary Krafftówny „Uśmiechnij się, jutro będzie lepiej”.

Reżyser Grzegorz Bral po raz kolejny ujawnił talent do przemieniania skomplikowanej partytury w żywy i porywający performans.

Wciąż widzimy świat czarno-biało. „My” jest zawsze dobre, „wy” zawsze złe – takie plemienne myślenie. Rozmowa z Katarzyną Dudzic-Grabińską, tłumaczką i reżyserką

Szkoły lalkarskie z różnych krajów Europy przyjechały do Wrocławia, żeby przez cztery dni dzielić się własnymi doświadczeniami.

Brytyjscy anarchiści i międzynarodowa grupa artystów ZAR stawiają światu różne diagnozy. Łączy ich narastające przerażenie w obliczu nadciągającej przyszłości.

Wskazówki dla poddanych to teatr totalny, świetnie skomponowany i odważnie pomyślany.