“Klikając „Akceptuj”, wyrażasz zgodę na przechowywanie plików cookie na Twoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji na stronie, analizy jej użytkowania. Zapoznaj się z naszą Polityką Prywatności, aby uzyskać więcej informacji.”
Preferencje
OdrzućAkceptuj
Privacy Preferences
Niezbędne
Zawsze Aktywne
Te elementy są wymagane, aby umożliwić podstawowe funkcjonowanie strony internetowej.
Analityczne
Te elementy pomagają operatorowi strony zrozumieć, jak działa strona, jak użytkownicy wchodzą z nią w interakcję oraz czy występują jakiekolwiek problemy techniczne.
Odrzuć wszystkie pliki cookieZapisz preferencje
Nie masz konta? Zaloguj sięZarejestruj się
Recenzje
Opinie
Rozmowy
Ludzie
Świat
Felietony
Więcej
KsiążkiVariaNadesłaneBaza teatrówKalendarium
Regiony
Zachodniopomorskie
Wielkopolskie
Warmińsko-mazurskie
Świętokrzyskie
Śląskie
Pomorskie
Podlaskie
Podkarpackie
Opolskie
Mazowieckie
Małopolskie
Łódzkie
Lubuskie
Lubelskie
Kujawsko-pomorskie
Dolnośląskie
LInk do facebooka
Jesteś tutaj:
STRONA GŁÓWNA
Wyniki wyszukiwania

Czas swingujących wspólnot

w którym Alain Platel opowiada o wspólnocie w jakimś sensie idealnej. W Belgii jest żywa tradycja amatorskich orkiestr dętych. Takie zespoły istnieją niemal w każdym małym miasteczku, w ich skład wchodzą ludzie różnych zawodów i warstw społecznych.…

Więcej

En avant, nicht schlafen!Na marginesie 9. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog – Wrocław

Artyści Alaina Platela poprzewracali artystyczne wartości rodzimej sceny niczym licho sklecone plażowe parawany. Wieczór pierwszy: władca krzeseł. En avant, marche! szczęśliwie zawitało na Dialog, bo to pożegnanie z tytułem.…

Więcej

Polsce na ratunek

Górnicka, Duda-Gracz, Klata czy Ziemilski komponują równie oryginalne i porywające spektakle, jak Alain Platel czy Ivo van Hove. Richard Schechner z pewnością zachwyciłby się. Hymnem do miłości. Wrocławska widownia nagrodziła artystów długą owacją na stojąco.…

Więcej

Przełamując dystans

Requiem dla L. to kolejny spektakl Platela, który zwyciężył na Kontakcie – 12 lat wcześniej nagrodzono jego. VSPRS. , co – wraz z rozpoczęciem współpracy z kompozytorem Fabrizio Cassolem – otworzyło nowy rozdział w historii les ballets C de la B. Ale jest też w jakiś sposób punktem granicznym.…

Więcej

Tygiel form teatru

Requiem pour L. , przygotowane przez les ballets C de la B w reżyserii Alaina Platela i muzycznym opracowaniu Fabrizio Cassoli. Współproducentami były festiwale w Marsylii i Berlinie.…

Więcej

Powrót na granicę

Requiem dla L. w reżyserii największej gwiazdy Kontaktu – Alaina Platela. Zastanawialiśmy się nad tym zaproszeniem – Platel nie tak dawno na wrocławskim Dialogu pokazał dwa swoje świetne spektakle. Do nas jednak przywozi nowość. Teatr tańca, teatr fizyczny to kolejny nurt Kontaktu. A rosyjska.…

Więcej

Świetne ciało, święte ciało

Szepty nabrały mocy po występie francuskiej gwiazdy tańca współczesnego, Melanie Lomoff, od lat związanej z zespołem Alaina Platela. Jej. Trzy studia ciała. Inspirowane ludzkimi figurami z tryptyków Francisa Bacona. autentycznie, fizycznie bolały. Spektakl wybitny, unikalny, autorski.…

Więcej

Historie, które bolą

Alan Bennett.…

Więcej

Kapiszonowy Król

W przedstawieniu wita nas Andrzej Seweryn, przedstawiający się jako Mojżesz Inbar, który snuje opowieść o losach Jakuba Szapiry z perspektywy Mojżesza Bernsztajna (Alan Al-Murtatha), zapominając, że Szapiro to on sam.…

Więcej

Zmęczona drag queen wysiaduje

Alaina Platela i Franka van Laecke (prezentowanego kilka lat temu na festiwalu Dialog). Byłoby, gdyby reżyser go do tego stolika nie przyspawał – na moment, w którym sceniczna postać oderwie się od blatu, przyjdzie widzom czekać prawie dwie godziny.…

Więcej

Człowiek i bóstwa

Jednak kochać ją chciał także gniewny Eol z donośnym barytonem (czyli przemieniony w niego Prometeusz), a Tytona oplatała już ramionami zaborcza boginka Plates.…

Więcej

Czy lato jeszcze wróci?

Nawiązano współpracę z pobliskimi Bierutowem i Oleśnicą, a nad całym projektem patronat objął były dyrektor festiwalu Avignon Off Alain Leonard. Osiem wieczorów i osiem przedstawień. Zaczęło się dziać i przez następne lata impreza tylko się rozkręcała.…

Więcej

Publiczność zmaltretowana

A gdy już zapiszczy złowieszczo ekran elektrokardiogramu, gdy widoczne na nim zygzaki zamrą w kształcie linii, martwe ciało Jana Pawła II „przyrządzane jest” na okoliczność ostatniej, funeralnej ekspozycji – balsamista (Alan Al-Murtatha) wsadza rurkę z konserwującym płynem w papieski odbyt, co też jest…

Więcej

To miasto

Fabularny pomysł Larsa von Triera, przetworzony w tekście Christiana Lollike, przybiera u Matusza formę teatralnego thrillera, dla którego kontrapunktem są działania Narratorów (Piotr Szejn i Alan Bochnak), drwiąco komentujących przebieg akcji.…

Więcej

Przydługie, ale momentami fajne. Z życia wzięte

co zakłóciło dialog między indyferentnym narodowościowo chłopem (Konrad Cichoń) i młodym szlachcicem-patriotą polskim (Alan Al-Murtatha), wyzwalając jednocześnie w obu tych aktorach talenta improwizacyjne, których erupcja nagrodzona została zasłużonym brawkiem.…

Więcej

Talent i rutyna

Rolę Abla Znorko, ekscentrycznego, mizantropijnego pisarza, grali między innymi: Alain Delon (prapremiera), Klaus Maria Brandauer czy Donald Sutherland. W Teatrze Ateneum oglądamy doświadczonych aktorów o ugruntowanej pozycji: Krzysztofa Tyńca i Grzegorza Damięckiego.…

Więcej

(Nie tylko) Miasto

Ogólnopolski Festiwal Teatralny „Pociąg do miasta”, od 2014 roku organizowany przez Teatr Gdynia Główna, to jedno z niewielu trójmiejskich wydarzeń kulturalnych, które odbyło się w tym roku zgodnie z planem.…

Więcej

Święci lewacy

Dowodów na ich dyskursywny potencjał dostarczają pisma takich tuzów jak Alain Badiou, Michel Foucault i Slavoj Žižek, na których powołują się twórcy zrealizowanego w szczecińskim Teatrze Współczesnym. Judaszawła. Istotna jest zwłaszcza myśl Žižka, piszącego o Pawle zastępującym Judasza.…

Więcej

Odrażający, brudni, draczni

Rozstanie Tadeusza (Alan Al-Murtatha) i Telimeny okraszone jest bardzo współczesnym tekstem, niepozbawionym wulgaryzmów. Tyle że potem Telimena wyśpiewuje Mickiewiczowski tekst o męskiej niegodziwości w stylu bynajmniej nie rapowym, ale czysto popowym. Brawa na premierowej widowni.…

Więcej

Zimne nóżki Polski

Misja Wojtka ma szanse powodzenia – dlaczego miałaby się nie udać, skoro wcześniej wyszło z Wasylem (Alan Al-Murtatha), który dziś chodzi w staropolskim kontuszu, bogaci się na przechwyconych po migrantach nieruchomościach i z dumą pokazuje swój znakomicie podrobiony polski paszport.…

Więcej

Suche fakty 2: Głupie ryby

Opowiadały, przechadzając się po sali gimnastycznej w mojej byłej szkole na Emilii Plater, jakież to wiano na przyszłe, szczęśliwe życie dostały od rodziców. Trzeba było mnie zapytać, jakież to wiano ja dostałam od zespołu nauczycielskiego z tej szkoły?…

Więcej

Recenzent pyta: dlaczego?

Pytam: dlaczego Sganarel (Alan Al-Muratha) przyodziany jest przez cały niemal czas trwania spektaklu w koszulkę z krótkim rękawem, szlafrok i spodnie od piżamy? Odpowiedź pierwsza: bo skoro nie warto się urodzić, to nie warto w ogóle wstawać z łóżka, a tym bardziej dbać o wygląd zewnętrzny.…

Więcej

Zbędne marzenia

Bogajewska. scenografia i kostiumy: Justyna Elminowska. muzyka: Bartłomiej Woźniak. światło: Dariusz Pawelec. współpraca dramaturgiczna: Jan Łuć. obsada: Piotr Pilitowski, Beata Schimscheiner, Lena Schimsheiner, Paweł Kumięga, Piotr Franasowicz, Kajetan Wolniewicz, Tadeusz Łomnicki, Wojciech Lato, Alan…

Więcej

Wiele znanych słów

Estetyczny chłód wymyśliły filmy Alaina Resnais, dystans jako sposób zbliżenia się do sedna problemu – dokumenty Claude’a Lanzmanna, wyciszoną ironię – wielu niemieckojęzycznych reżyserów teatralnych (Jossi Wieler z jednej, Christoph Marthaler z drugiej).…

Więcej

Spóźnieni kochankowie

W rolach Doris i George’a wystąpili Ellen Burstyn i Alan Alda. Dwoje ludzi spotyka się przypadkowo, zakochuje w sobie i odtąd widuje się co roku o tej samej porze w tym samym pensjonacie w Kalifornii. On jest żonatym księgowym, ona zamężną gospodynią domową.…

Więcej

Próba (nowej) kontynuacji

Ciekawe jest to, że od początku mówimy o zmianie, chociaż ja nie przyszedłem tutaj z jakimś radykalnym planem zmian. Raczej zaproponowałem program, który rozwija to, co w Jaraczu zostało przez lata stworzone.…

Więcej

Kapitan Żbik ratuje stolicę

Ziółek. zespół muzyczny: Maciej Tomaszewski/ Jakub Zaczkowski, Paweł Bomert/ Mirosław Wiśniewski/ Jarosław Igielski, Jan Malecha/ Tadeusz Nowak, Grzegorz Poliszak/ Marcin Jahr, Mariusz "Fazi" Mielczarek/ Mariusz Kozłowski, Wiesław Wysocki/ Wiktor Wysocki, Piotr „Ziarek” Ziarkiewicz/ Szymon Gwóźdź/ Alan…

Więcej

Jezus Niefrasobliwy

Choć historia Szawła jest pociągająca – zwłaszcza odczytana przez Alaina Badiou czy Giorgio Agambena. Ten ostatni podsuwa zresztą interesujące tropy interpretacyjne. Jeden bierze się z rozważań dotyczących mesjańskiej natury zmiany imienia apostoła.…

Więcej

Wygadane do cna

Joanna Bednarczyk i Daria Kubisiak. scenografia: Barbara Hanicka. kostiumy: Hanka Podraza. muzyka: Rafał Mazur. asystentka kompozytora: Julia Dyga. choreografia: Dominika Wiak. reżyseria światła: Monika Stolarska. asystent światła: Krzysztof Dziedzic. inspicjent: Karol Gromek. obsada: Mariusz Adamski, Alan…

Więcej

Farsa na trzy sypialnie

Alan Ayckbourn. Reżyseria: Radosław B. Maciąg. Przekład: Małgorzata Semil. Scenografia: Dominika Nikiel. Muzyka: Przemysław Kunda. Ruch sceniczny: Karolina Rentflejsz. Reżyseria światła: Jędrzej Skajster. Obsada: Piotr Chys, Katarzyna Kaźmierczak, Piotr Łukawski, Agata Woźnicka.…

Więcej

Sto lat to za mało

Wspomniana jednym zdaniem Emilia Plater… ale przecież nie o chronologię i historyczną skrupulatność tu idzie. Zagmatwanie i fragmentaryczność nie dotyczą tylko galerii postaci, da się je dostrzec również w samej strukturze przedstawienia.…

Więcej

Elegia radomska

reżyseria: Janusz Wiśniewski. choreografia: Emil Wesołowski. muzyka: Jerzy Satanowski. kostiumy: Janusz Wiśniewski i Romana Filipowska. charakteryzacja: Dorota Sabak. obsada: Danuta Dolecka, Katarzyna Dorosińska, Romana Filipowska, Joanna Jędrejek, Klaudia Kuchtyk, Małgorzata Mikołajczak, Agnieszka Rose, Alan…

Więcej

W śnialni

A wyjście z budynku przy ulicy Emilii Plater nie jest tym wyjściem, którego szukaliśmy. Czy się tym martwić, czy się z tego cieszyć, to zależy od tego, jak pojmiemy śnienie Polski.…

Więcej

Milsza twarz Kościoła

Zakonnica w przebraniu. przekład: Jacek Mikołajczyk. muzyka: Alan Menken. libretto: Cheri Steinkellner i Bill Steinkellner. reżyseria: Jacek Mikołajczyk. kierownik muzyczny: Piotr Deptuch. choreografia i ruch sceniczny: Ewelina Adamska-Porczyk. scenografia i reżyseria światła: Grzegorz Policiński. kostiumy…

Więcej

Wilcze godziny

sceniczny: Łukasz Chotkowski i Maja Kleczewska. dramaturgia: Łukasz Chotkowski. reżyseria: Maja Kleczewska. muzyka: Cezary Duchnowski. scenografia: Zbigniew Libera. kostiumy: Konrad Parol. reżyseria światła: Piotr Pieczyński. realizacja materiałów filmowych: Kacper Fertach. montaż materiałów filmowych: Alan…

Więcej

K/123: Trzy przedstawienia, o których jeszcze nie słyszeliście

Obrazki z Majdanu, Donbasu, Alan Kurdi utopiony koło Bodrum, bombardowanie Homs, wakacyjne foty greckich wysp.…

Więcej

Rozwód skazany na sukces

Robin Tebbutt. scenografia: Ralph Koltai. kostiumy: Sue Blane. reżyseria świateł: Linus Fellbom. asystent scenografa: Robin Don. współpraca muzyczna: Katarzyna Tomala. obsada: Stanisław Kuflyuk, Magdalena Nowacka, Joanna Freszel, Robert Gierlach, Tomasz Raczkiewicz, Joanna Kędzior, Magdalena Wachowska, Alan…

Więcej

Skrzydlata Carmen

Scenografia – nie mówiąca właściwie niczego – rusztowanie okrągłym kształtem nawiązujące do areny, obracane przez wszystkie cztery akty, musiało być także i miejskim placem, i górską kryjówką. Za to zmieniało się coś w centrum tego kręgu.…

Więcej

Pułapka czy azyl?

Może kiedyś kojarzyłyby się z placem budowy, dziś raczej na myśl przychodzą obrazy ruin – wsi, miast i miasteczek, być może tych za wschodnią granicą, a może jeszcze dalej. Właściwie, co stwierdzamy z pełnym zatrwożenia zdumieniem, ruiny widzimy coraz częściej w różnych częściach świata.…

Więcej

Rockandrollowe życie

Paweł Bomert, Grzegorz Poliszak, Marcin Jahr, Szymon Linette. obsada: Barbara Garstka / Dominika Guzek, Karol Drozd / Rafał Szatan, Filip Cembala / Przemysław Glapiński, Damian Aleksander / Tomasz Steciuk, Grzegorz Wilk / Marcin Wortmann, Natalia Kujawa / Agnieszka Rose, Marta Burdynowicz / Magdalena Placek…

Więcej

O liście Benedykta Chmielowskiego do Olgi Tokarczuk

Otóż, bez urazy Dobrodziejki, masz babo placek! Ad meritum. Chmury, co tu z Ziemi ciągną, nie tylko deszczyk dobroczynny, ale. błoto marcowe. zwiastują. A kiedy powiadam, że. błoto marcowe. , to zaiste błoto zwiastują.…

Więcej

K/305: Wodzu, nie prowadź nas na Wilno!

Placem Bohaterów. Wkrótce pojawiła się książka. Nasi. Rūty Vanagaitė (niegdyś szefowej festiwalu Life i producentki spektakli Eimuntasa Nekrošiusa), Michał Walczak opracował ją teatralnie, czyli przerobił na własny utwór, premiera zakończona skandalem odbyła się w teatrze w Poniewieżu.…

Więcej

Norwegia, Polska, taniec

Przydałoby się też regularne pokazywanie ikonicznych spektakli z historii tańca współczesnego, Anne Teresy De Keersmaeker, Wima Vandekeybusa, Alain’a Platela i innych. Inaczej taniec współczesny w Polsce zawsze będzie zaczynać od początku.…

Więcej

Nieuchwytna, niezdefiniowana, bez wieku… O Krystynie Łubieńskiej

Ekscytuje się Krzywą Wieżą w Wenecji i placem San Marco w Rzymie, czyli o Włoszech nie ma zielonego pojęcia. A potem nagle przepoczwarza się w Marilyn Monroe i śpiewa dla Grassa.…

Więcej

Adaptacja adopcyjna

Stwierdzeniu temu towarzyszy powtórzony kilkukrotnie, znaczący ruch placem. Mam wrażenie, że reżyserka – nie pierwszy i nie ostatni raz w tym spektaklu – obawiała się, że bez tego typu dosadności publiczność nie zrozumie żartu.…

Więcej

K/119: Pozory nie mylą

Podobno Monika Strzępka walczyła o dobrą porę emisji jak Emilia Plater z carskimi w leśnych powstańczych ostępach, dzwoniła do samego Pana Prezesa (nie mylić z Naczelnikiem), żeby dał serialowi szansę i nie puszczał go po północy. Wywalczyła tyle, że odcinek.…

Więcej

K/295: Oko Grzegorzewskiego

W tle leci hit The Alan Parson Project. I am the Eye in the Sky…. 16-06-2021. TAGI: Jerzy Grzegorzewski, Sen nocy letniej, Teatr Narodowy. Powiązane Teatry. PRZECZYTAJ TEŻ. Bądź na bieżąco. Bądź na bieżąco, dołącz do naszego newslettera. Przeczytaj. Inne. Biblioteka. Redakcja. Patronaty.…

Więcej

Monstrum

Tymczasem wzgórze Letna stało się gigantycznym placem budowy. Pomnikowe monstrum szybko pokazało swą złowrogą moc. Im bardziej rosło, tym więcej było trupów. Ginęli kamieniarze. Krążyły plotki, że człowiek, który pozował do rzeźby Stalina, zapił się na śmierć.…

Więcej

K/360: Strażniczki ciemności

Alaina Deacaux, obsadził Annę Seniuk w roli Magdy Goebbels (Josephem był Wiesław Michnikowski). Kiedy Hilda Pomsel ogląda w spektaklu z Teatru Polonia wyświetlone na wielkim ekranie rodzinne zdjęcie Goebbelsów – szóstka dzieci i rodzice – wzrusza się jedyny raz podczas swego monologu.…

Więcej

Redefiniujemy!

Warto od razu podkreślić żelazną dyscyplinę charakteryzującą zarówno taneczną partyturę, jak i rozmaite, czasem mocno zaskakujące lub wręcz szokujące pomysły inscenizacyjne (reżyserami spektaklu są Natasha Gilmore i Robert Alan Evans).…

Więcej

To nie teatr zmieni świat

Emilii Plater, poprzednia wieloletnia przestrzeń w kamienicy przy ul. Lubelskiej została zamknięta przez nadzór budowlany – przyp. D.G.]. Oczywiście każdy ma inne predyspozycje i jeśli ktoś ma talent do pisania książek, to jestem za tym, żeby je pisał, a nie zajmował się murarstwem.…

Więcej

Robimy chamskie ustawienia

Chamstwie. , mimo perspektywy feministycznej, poza wspomnieniami Emilii Plater czy Anny Świrszczyńskiej znajdziemy głównie bezimienne lub fikcyjne bohaterki pojawiające się w kontekście przemocy – mają, na przykład, wdrapać się na drzewo i kukać jak kukułki, żeby pan mógł sobie do nich postrzelać.…

Więcej

K/173: Niepopularny teatr popularny

A Dziwisz pokazuje placem, jakby mówił: „O, ryby!”. Zapomniałem od razu powiedzieć, że to musical. To znaczy młodzi aktorzy śpiewają wszystko, co się da zaśpiewać z tekstu Masłowskiej, a to, czego się nie da – część dialogów – mówią na tle muzycznego podkładu. Muzyka rozbrzmiewa cały czas.…

Więcej
Bądź na bieżąco, dołącz do naszego newslettera
Dołączając akceptujesz naszą politykę prywatności oraz warunki korzystania z portalu zawarte w regulaminie.
Dziękujemy!
Oops! Coś poszło nie tak, spróbuj ponownie.
Przeczytaj
Świat
Nadesłane
Książki
Varia
Felietony
Historia teatru
Ludzie
Rozmowy
Opinie
Recenzje
Inne
Biblioteka RedakcjaPatronatyWspółpracaSzkołaKontakt
Znajdziesz nas też tu:
Facebook
Projekt „Ogólnopolski portal Teatralny.pl” jest finansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programów MKiDN, priorytet TEATR
Logo Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Logo Krajowego planu odbudowy.Flaga Polski z tekstem Rzeczpospolita Polska.Logo Uni Europejskiej. Z tekstem: sfinansowane przez Unię Europejską. NextGenerationEU.
Powered by malto.digital
© 2024 wszelkie prawa zastrzeżone teatralny.pl
Regulamin
Ustawienia Cookies