Wyłowić to, co najistotniejsze

Wyłowić to, co najistotniejsze
Jednym z głównych celów i istotą naszego festiwalu jest spotkanie. Rozmowa z Piotrem Seweryńskim, Dziekanem Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.

Nie ma się czego bać

Nie ma się czego bać
Objęłam wydział, mając w głowie jedno słowo: „kreacja”, a w efekcie moja działalność w mijającym roku sprowadziła się do ratowania szkoły i studentów. Rozmowa z Eweliną Ciszewską, Dziekanką Wydziału Lalkarskiego Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu.

Co zostało ujrzane przez ciało

Co zostało ujrzane przez ciało
Butoh jest trudne do przełożenia na język i słowa. Być może ma to związek, z tym, że taniec powstał w japońskiej kulturze, tak innej, w jakiś sposób nieprzekładalnej. Rozmowa z tancerką butoh i choreografką TO-EN.

Z nadzieją, że zadziała

Z nadzieją, że zadziała
Teatr nie działa okazał się prowokacją, bo działa dość mocno, mimo że pozornie nic się nie dzieje. Rozmowa z Konradem Imielą, dyrektorem Teatru Muzycznego Capitol we Wrocławiu.

Trudno negocjować ze szczęściem

Trudno negocjować ze szczęściem
Teatr potrafi wpływać na narrację. To, co się dzieje teraz podczas protestów, czyli dojrzewanie do gniewu, jest czymś, o czym teatr opowiada od kilku lat. Rozmowa z reżyserką Anną Smolar.

Sposób na verismo

Sposób na verismo
Przez dwa lata zastanawialiśmy się, co z tym fantem pod tytułem Halka zrobić – wiadomo było, że nie może to być inscenizacja aż tak kontrowersyjna, jak mogłaby być w XXI wieku, zwłaszcza w ujęciu tak współcześnie myślącego reżysera, jakim jest Treliński. Rozmowa z solistą operowym Piotrem Beczałą.

Dogrzebywanie

Dogrzebywanie
Wspólne z Margulesem mam niewątpliwie podejście do pracy z aktorem. Ja też uważam, że teatr to aktor. Rozmowa z reżyserem Łukaszem Witt-Michałowskim.

Energia, która jest w pustce

Energia, która jest w pustce
To była produkcja Teatru Żydowskiego, który pozostawił nam, twórcom, całkowitą artystyczną wolność. Rozmowa z reżyserką Agnieszką Lipiec-Wróblewską.

Teatr to taka dziwna praca

Teatr to taka dziwna praca
W tym momencie teatr to dla mnie taka dziwna praca, której owoców nie rozumiem i nie mogę do końca pojąć. Rozmowa z Maciejem Salamonem i Adamem Witkowskim, czyli zespołem muzycznym Nagrobki.

Bliskie sobie światy

Bliskie sobie światy
Obserwacja Patrycji i uczestników warsztatów w pracy z PJM i zdobycie wiedzy o tym, jaką wagę kulturową ma używanie języka migowego dla osób głuchych, wpłynęło na moją decyzję, że będzie on obecny w spektaklu. Rozmowa z twórcami spektaklu Translacje: Erykiem Makohonemi Patrycją Jarosińską oraz producentką Izabelą Zawadzką.

Robimy chamskie ustawienia

Robimy chamskie ustawienia
Moc dzieli się na przemoc i pomoc. Nasze Chamstwo rezygnuje z przemocy, nie chcemy jej reprodukować. Skupiamy się na pomocy. Próbujemy dla męskości odzyskać wrażliwość i braterstwo — pomimo państwa i bez państwa. Rozmowa z Agnieszką Jakimiak i Mateuszem Atmanem.

Wolność i matrycowanie

Wolność i matrycowanie
Bardzo ważne jest dla mnie wychodzenie z wszelkiego rodzaju upraszczających dychotomii i polaryzacji. Interesuje mnie podnoszenie wątpliwości, rozpoznawanie mielizn i pęknięć narracji. Rozmowa z reżyserem Wojciechem Farugą.