“Klikając „Akceptuj”, wyrażasz zgodę na przechowywanie plików cookie na Twoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji na stronie, analizy jej użytkowania. Zapoznaj się z naszą Polityką Prywatności, aby uzyskać więcej informacji.”
Preferencje
OdrzućAkceptuj
Jesteś tutaj:
STRONA GŁÓWNA
Recenzje
XIII edycja Festiwalu Teatru Dokumentalnego i Rezydencji Artystycznej Sopot Non-Fiction 2024, Fundacja Teatru BOTO, Teatr Wybrzeże.
Anna Jazgarska
Recenzje

Tępa strona noża. Sopot Non-Fiction 2024

Tępa strona noża. Sopot Non-Fiction 2024
Trzynasta odsłona Sopot Non-Fiction pokazała z cała mocą żywotność i ogromny potencjał teatru dokumentalnego.
Jon Fosse, Ktoś tu przyjdzie, Wydawnictwo ADiT.
Henryk Mazurkiewicz
Recenzje

Brzęczące zdania

Brzęczące zdania
Sztuki Fossego – przynajmniej te, które znalazły się w wydanym po polsku tomie, a są to utwory z lat dziewięćdziesiątych – trudno uznać za innowacyjne.
Heidegger? Denaturat, reż. Katarzyna Krakowiak-Bałka, Mirosław Bałka, Komuna Warszawa
Dominik Gac
Recenzje

Udeptywanie

Udeptywanie
Performans Heidegger? Denaturat w Komunie Warszawa nie edukuje widzów i myśli filozofa nie tłumaczy. Coś z niej jednak wydobywa i przybliża.
Anonimowi performerzy, choreo. Ramona Nagabczyńska, Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Warszawie
Alicja Müller
Recenzje

Dionizje w ballroomie

Dionizje w ballroomie
Spektakl Anonimowi performerzy jest nie tylko laboratorium performerskich pragnień i afektów, uwikłanych w sieć ekonomicznych czy/i instytucjonalnych zależności.
10. Ogólnopolski Festiwal Teatralny „Pociąg do miasta”
Anna Jazgarska
Recenzje

Artyst/k/a, czyli 10. Ogólnopolski Festiwal Teatralny „Pociąg do miasta”

Artyst/k/a, czyli 10. Ogólnopolski Festiwal Teatralny „Pociąg do miasta”
Jubileuszowa edycja „Pociągu do miasta” utrwaliła wizerunek festiwalu, który od dekady funkcjonuje w trójmiejskiej przestrzeni.
Pauza, reż. Janusz Adam Biedrzycki, Międzypokoleniowa Grupa Teatralna CHOREA z Łodzi
Piotr Olkusz
Recenzje

Nie warto bez przerwy

Nie warto bez przerwy
Pauza, spektakl o potrzebie szukania spokoju, jest nie tylko żartem z naiwnych obietnic łatwego znalezienia szczęścia, ale także opowieścią o kupczeniu nadzieją na odnalezienie wewnętrznego pokoju.
Very Cheap, reż. Gruba i Głupia – Patrycja Kowańska i Dominika Knapik
Alicja Müller
Recenzje

Dancing for money

Dancing for money
Gruba i Głupia pracują w szczelinie między tańcem i choreografią a teatrem dramatycznym, rozwijając niepoważny gatunek, który nazywają „performatywną fraszką”.
You can fail! Porażka show, reż. Justyna Sobczyk, Teatr Komedia i Teatr 21 w Warszawie
Aleksandra Rembowska
Recenzje

Porażka? Jeszcze lepiej…

Porażka? Jeszcze lepiej…
Justyna Sobczyk z odwagą, pokorą i z szacunkiem porusza się na marginesie teatralnego mainstreamu.
Mirosław Kocur
Recenzje

Nur für Deutsche?

Nur für Deutsche?

Przez dwie godziny mieszkańcy Berlina z klasy średniej śmiali się z samych siebie, oglądając spektakl, w którym Maja Zade i Thomas Ostermeier ukazywali pustkę ich drobnomieszczańskiego żywota.

‍

Więcej
Magda Piekarska
Recenzje

(Nie) do opowiedzenia

(Nie) do opowiedzenia

‍

Zmęczone Darii Sobik ubrane przez Joannę Drozdę w kostium kabaretu są rodzajem eksperymentu. Twórczynie mówią „sprawdzam”: na ile da się opowiedzieć szerszej niż środowiskowa widowni o wyczerpaniu czymś, co w oczach ogółu wciąż nie wydaje się pracą, ale rodzajem hobby, przygrywką do prawdziwego życia.

‍

Więcej

PRZECZYTAJ TEŻ

Maciej WojtyszkoCo się stało z polskim teatrem i dlaczego?
Jakub KasprzakMiłość do teatru – lekcja Adama Grzymały-Siedleckiego
Mirosław Kocur Hałasy i wrzaski
Łukasz DrewniakK/195: Chłopiec Passini. Sny o innych ludziach
Janusz MajcherekZrzędność i przekora: Szampan przed śniadaniem
Joanna OstrowskaZmory wolności i tolerancji atakują

Bądź na bieżąco