Godzina spokoju, reż. Michał Grzybowski, Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu

Farsowa wyborność w umiarkowanym tempie

Farsowa wyborność w umiarkowanym tempie
Wierzę głęboko, iż aktorki oraz aktorzy Teatru im. Bogusławskiego są w stanie podkręcić tempo gry w tym spektaklu i „dać farsowego czadu.
Po prostu, reż. Weronika Szczawińska, Komuna// Warszawa

Życie albo strata

Życie albo strata
Po prostu ma w sobie rys hollywoodzkiej opowieści, w której zdeterminowany bohater stawia czoło niesprawiedliwości świata.
Niebowoda, reż. Maria Szajer, Teatr Niewielki w Warszawie

Celebrowanie bliskości

Celebrowanie bliskości
Wartości dodanej zabrakło w przedstawieniu Niebowoda, mimo to będę je polecać jako dobry początek udanego rodzinnego weekendu.
XIV Międzynarodowe Spotkania Szkół Lalkarskich METAFORMY, 23-26 października 2019, Wrocław

Śmierć, formy i Metaformy!

Śmierć, formy i Metaformy!
Szkoły lalkarskie z różnych krajów Europy przyjechały do Wrocławia, żeby przez cztery dni dzielić się własnymi doświadczeniami.
Hamlet, reż. Michał Kotański, Teatr Telewizji

Czekając na króla

Czekając na króla
Kim jest Hamlet Przemysława Stippy? Wrażliwym czterdziestolatkiem, który nie został stworzony do rządzenia ani tym bardziej do prowadzenia wojen.
Masara, Teatr Collegium Nobilium

Ciało

Ciało
Trójka studentów warszawskiej Akademii Teatralnej mierzy się z prozą Szczepana Twardocha. Przy okazji młodzi aktorzy podejmują tematy nie tylko ważne, ale i popularne.
Anhelli. Skowyt, reż. Jarosław Fret, Teatr ZAR z Wrocławia

Noc listopadowa we Wrocławiu

Noc listopadowa we Wrocławiu
Brytyjscy anarchiści i międzynarodowa grupa artystów ZAR stawiają światu różne diagnozy. Łączy ich narastające przerażenie w obliczu nadciągającej przyszłości.
Córka Bazyliszka, reż. Michał Walczak, Muzeum Warszawskiej Pragi i Praski Teatr Lalek

Legendy znad Wisły

Legendy znad Wisły
Po sukcesie Piratów z DNA Wisły ekipa Praskiego Teatru Lalek przygotowała kolejną familijną baśń grozy.

Rozum i upiory

Późna komedia Moliera, Uczone białogłowy, pomyślana przez dramatopisarza jako satyra na ówczesne czasy i kąśliwy głos w rozważaniach na temat edukacji i wychowania kobiet, choć może się to wydać nieoczywiste na pierwszy rzut oka, dostarcza materiału na autorską parafrazę Wiśniewskiego.