“Klikając „Akceptuj”, wyrażasz zgodę na przechowywanie plików cookie na Twoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji na stronie, analizy jej użytkowania. Zapoznaj się z naszą Polityką Prywatności, aby uzyskać więcej informacji.”
Preferencje
OdrzućAkceptuj
Jesteś tutaj:
STRONA GŁÓWNA
Recenzje
Młynarski. Trochę miejsca, reż. Mateusz Bieryt, Teatr Nowy im. Izabelli Cywińskiej w Poznaniu
Juliusz Tyszka
Recenzje

Bynajmniej samograj

Bynajmniej samograj
Jasne jest, że teksty Młynarskiego wybronią się w każdym wykonaniu, niemniej ich sceniczna oprawa może im sprzyjać bądź przeszkadzać.
STADO. W środku jesteśmy baśnią, reż. Martyna Majewska, Wrocławski Teatr Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego
Mirosław Kocur
Recenzje

Piosenki dla dziadka

Piosenki dla dziadka
Najnowsza premiera we Wrocławskim Teatrze Pantomimy, zatytułowana intrygująco STADO. w środku jesteśmy baśnią, świetnie wygląda na fotografiach, na żywo niestety rozczarowuje.
Paw królowej, cz. 1, reż. Igor Kowalik, Teatr Polski we Wrocławiu
Henryk Mazurkiewicz
Recenzje

Wojna polsko-polska o Teatr Polski

Wojna polsko-polska o Teatr Polski
Na Świebodzki zwabiła mnie ciekawość. Przedstawienie było doskonałą okazją, by zobaczyć na scenie młodszą część zespołu w niemal pełnym składzie.

Magda Piekarska, Kto nie bywa na Forum, ten doprawdy trąba

Magda Piekarska
Recenzje

Kto nie bywa na Forum, ten doprawdy trąba

Kto nie bywa na Forum, ten doprawdy trąba

Krakowskie Forum Młodej Reżyserii wyrosło na imprezę, której ranga wykracza poza formułę prezentacji.
Faust, reż. Wojciech Faruga, Teatr Narodowy.
Tomasz Mościcki
Recenzje

I znów reżyser ma pomysły

I znów reżyser ma pomysły
Odrzucenie całego ciężaru i powagi uczyniło z wielkiego dzieła nieskładną i mętną historię, fałszywiej przedstawiającą Fausta niż libretto operowe.
Córki Leara, reż. Daria Kopiec, Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu
Juliusz Tyszka
Recenzje

Motyw klasyczny w perspektywie feministycznej

Motyw klasyczny w perspektywie feministycznej
W Teatrze im. Bogusławskiego przyszła kolej na dekonstrukcję. Warto jednak dodać, że została ona bardzo starannie przygotowana przez mądre ukształtowanie repertuaru.
Momo, reż. Agnieszka Nasierowska, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy
Henryk Mazurkiewicz
Recenzje

Czas na życie

Czas na życie
Choć Momo to przede wszystkim wspaniała rozrywka, stanowi też solidnie skonstruowaną antyutopię, dostosowaną do wieku młodych widzów.
Wierna wataha, reż. Paweł Wolak, Katarzyna Dworak, Akademia Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego w Krakowie filia we Wrocławiu
Henryk Mazurkiewicz
Recenzje

Nowe średniowiecze

Nowe średniowiecze
Wolak i Dworak napisali tekst rzadki na polskich scenach – świetnie skonstruowaną opowieść, pełnokrwiste postaci, głęboki konflikt i wciągające dialogi.
Jolanta Kowalska
Recenzje

Performans głodu

Przedstawienie stanowi część cyklu autorskiego Ficowskiego, którego ideą jest doświadczanie teatru po ciemku. Projekt otworzył Dziwny pasażer Karpowicza, testujący różne stężenia scenicznego mroku. W Odejściu Głodomora ciemność jest niemal absolutna.
Więcej

PRZECZYTAJ TEŻ

Leszek PułkaZatańczyć ze śmiercią
Karolina MatuszewskaBal debiutantów u Wolanda
Magdalena Figzał-JanikowskaTeatromania 2014: Mojżesz, futbol i kebab
Joanna OstrowskaCywilizacja kontra dzicy
Anna JazgarskaO miłości
Tomasz MościckiHübner się marszczy

Bądź na bieżąco