Wrzesień (September), scenariusz i reżyseria: Woody Allen, USA 1987

Czechow na ekranie. Część IV. To tylko przejściowa konwulsja

Czechow na ekranie. Część IV. To tylko przejściowa konwulsja

Nieoczywista adaptacja „motywów z Czechowa” okazuje się zadziwiająco współczesna i dotkliwa.

Schulz. Skrawki, reż. Konrad Dworakowski, Teatr CHOREA

Straszny smutek błazeńskich golemów

Straszny smutek błazeńskich golemów
Zgodnie z tytułem – Schulz. Skrawki – nic tu nie jest całe, pełne i skończone.
Niebo, reż. Łukasz Kos, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy.

Rozczytani w Niebie

Rozczytani w Niebie
Legnickie Niebo to jedno z najlepszych czytań, na jakich miałem przyjemność być.
Król Lear, reż. Anna Augustynowicz, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy / Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu

Szerokość pazurów

Szerokość pazurów
Bohaterowie legnicko-opolskiej koprodukcji przez cały czas czują się obserwowani, a to przez siły wyższe, a to przez publiczność, a to przez pozostałych bohaterów.
Powrót Tamary, reż. Cezary Tomaszewski, Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza.

Faszyzm. Reaktywacja

Faszyzm. Reaktywacja
Powrót Tamary to przedstawienie pełne humoru, z wyrazistymi kreacjami i uwodzącymi scenami.
Misja Poznań, reż. Marek Cyris, Teatr Animacji w Poznaniu.

Meta-momenty były!

Meta-momenty były!
Tytuł Misja Poznań odkrywa dwa wymiary plenerowego przedstawienia w Teatrze Animacji: teatralny i metateatralny.
Agnieszka Sosnowska, Sztuka znikania. Teatralność w czasach ponowoczesnych, Księgarnia Akademicka.

Sztuka odnajdywania

Sztuka odnajdywania
Pomysł na książkę Agnieszki Sosnowskiej jest intrygujący, opiera się bowiem na odwróceniu porządku rzeczy.
Jerzy Jarocki. Głosy, wspomnienia, wywiady, red. Beata Guczalska, AST im. St. Wyspiańskiego w Krakowie.

Teatr, którego nam brakuje

Teatr, którego nam brakuje
Jerzy Jarocki. Głosy, wspomnienia, wywiady pozostawia w przekonaniu, że Krakowska Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego po prostu musiała wydać taką pozycję.

A miłości bym nie miał

A miłości bym nie miał
Na scenie wrocławskiej AST Agata Kucińska reżyseruje lalkarski dyplom. Pomiłość. Przeraźliwie kiczowate i banalne historie z tekstem Artura Pałygi to opowieść o tych, co w porę nie spojrzeli w górę i obudzili się w świecie, w którym romanse trafiły na indeks, a miłość zamieniła się w zakazany narkotyk.

Drugiej takiej nie ma

Drugiej takiej nie ma
Przedstawienie Krzysztofa Babickiego jest w pewnym stopniu realizacją szalenie popularnego ostatnimi czasy trendu – powrotu do estetyki, semantyki i mitologii lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku.

Gogol albo popraweczki

Gogol albo popraweczki
Rewizor na scenie Teatru Dramatycznego wzbudza mieszane uczucia. Skłania do podziwu dla realizatorów, a równocześnie każe myśleć, czy ten sposób potraktowania tekstu nie sprawdziłby się lepiej w innym miejscu.

My? naród?

My? naród?
Czy Dziady Mai Kleczewskiej są o Polsce? Bez wątpienia, ale w trakcie oglądania przedstawienia i już po jego zakończeniu nie mogłam znaleźć odpowiedzi na pytanie: o czyjej Polsce opowiada reżyserka?