Recenzje | Portal Teatralny.pl

Jesteś tutaj:

Chlebem i solą, reż. Rafał Cieluch, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy i Akademicki Obwodowy Teatr Muzyczno-Dramatyczny im. Iwana Franki w Iwano-Frankowsku

Magda Piekarska

Recenzje

Solą w oku

W zderzeniu z historiami, jakie opowiada w najnowszej online’owej premierze Teatru Modrzejewskiej w Legnicy Rafał Cieluch, jej tytuł, Chlebem i solą, nabiera gorzko-ironicznego zabarwienia.

Jak zupełnie zniknąć, Vera Popova, Gosia Trajkowska, Adrien Cognac

Piotr Dobrowolski

Recenzje

Podprodukcja albo mit nadmiaru

(Nie)zrealizowany przez Verę Popovą, Gosię Trajkowską i Adriena Cognaca spektakl jest ważnym głosem w dyskusji dotyczącej pracowników kultury.

Ci, co mnie niosą, reż. Artur „Baron” Więcek, Krakowski Teatr Scena STU

Olga Katafiasz

Recenzje

Dokąd jesteśmy zmierzani

Konstruując scenariusz, reżyser, wykorzystał kilka krótkich fragmentów innych utworów Mrożka i jednocześnie zachował wszystkie kluczowe zdarzenia z Ci, co mnie niosą.

Mykwa, reż. Karolina Kirsz, Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie

Dominik Gac

Recenzje

Ciała kontrolowane

Przedstawienie w reżyserii Karoliny Kirsz nie wytrzymuje konfrontacji z manifestacjami. To wcale nie takie oczywiste, bo polski teatr krytyczny biegle posługuje się językiem, który dziś widzimy na transparentach i słyszymy na ulicach.

Ślub, reż. Radosław Rychcik, Teatr Zagłębia w Sosnowcu

Magdalena Figzał-Janikowska

Recenzje

Powroty, powroty…

Radosław Rychcik w swej inscenizacji Ślubu Witolda Gombrowicza odchodzi od uniwersalizmu na rzecz bardzo konkretnej analizy stosunków rodzinnych.

E-migrant, reż.Martyna Majewska, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy

Mirosław Kocur

Recenzje

Robinson na jeziorze w Kunicach

Artyści legnickiego Teatru Modrzejewskiej radzą sobie z pandemią wyjątkowo kreatywnie.

Muszelka i pastor, reż. Germaine Dulac

Henryk Mazurkiewicz

Recenzje

Scena/ekran: Surrealista Artaud

Padały kolejne wyzwiska i oskarżenia. A przecież premierowy pokaz Muszelki i pastora Germaine Dulac nie zdążył się jeszcze nawet zacząć.

Wracać wciąż do domu, reż. Magda Szpecht, TR Warszawa

Dominik Gac

Recenzje

Pies, który widzi ducha, merda ogonem

Wracać wciąż do domu w reżyserii Magdy Szpecht to adaptacja najdłuższej spośród historii zebranych w polifonicznej powieści Ursuli Le Guin pod tym samym tytułem.

Piotr Olkusz

Recenzje

Komedia salonowa

Swoim Snem nocy letniej Zadara robi właśnie to, co robi się z nim na kontynencie od dawna: dostosowuje go do nowej poetyki. W tym wypadku jest to poetyka bardzo nieoczywista, bo dostajemy Shakespeare’a bez magii, mroczności i niedopowiedzeń. To trochę taki Sen nocy letniej, jak widziałoby go (a może zagrało) towarzystwo z oświeceniowego salonu.

Więcej

Henryk Mazurkiewicz

Recenzje