Starożytny teatr i dramat w świetle pism scholiastów, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego

Rozszyfrowywanie antyku

Rozszyfrowywanie antyku
Bardzo polecam leksykon łódzkich badaczek antyku. Studiowanie starożytnego teatru wcale nie musi być nudne. Nauka bywa fascynująca.
Grupa warszawska, reż. Eglė Švedkauskaitė, Nowy Teatr w Warszawie

Tańcz, krzycz, walcz o klimat!

Tańcz, krzycz, walcz o klimat!
Zuzanna, Stanisław, Karolina, Marianna i Ignacy – to oni tworzą tytułową Grupę warszawską.
Gwałtu, co się dzieje!, reż. Jacek Głomb, Teatr im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim

Po mieczu i po kądzieli

Po mieczu i po kądzieli
W swojej najnowszej premierze, Fredrowskiej komedii Gwałtu, co się dzieje!, opowiada, jak to nasz kraj, piąty już rok „mądrością rządzony doznaje niezaprzeczonych, że tak się wyrażę, korzyści”.
Vermilion Calm, reż. Pia Partum, Warszawskie Towarzystwo Sceniczne / Instytut im. Jerzego Grotowskiego

Bosonogi kontratenor

Bosonogi kontratenor
Słuchanie na żywo Jana Jakuba Monowida to doświadczenie niezwykłe, a w obecnych, pandemicznych okolicznościach, wręcz unikalne.
Noverre en action, reż. Romana Agnel, Polska Opera Królewska w Warszawie

Tańce dla króla

Tańce dla króla
We wrześniu 2020 roku Polska Opera Królewska urządziła festiwal Muzyka czasu królów. Seria ciekawych koncertów odbyła się w iście królewskich miejscach Warszawy.
Wrzesień (September), scenariusz i reżyseria: Woody Allen, USA 1987

Czechow na ekranie. Część IV. To tylko przejściowa konwulsja

Czechow na ekranie. Część IV. To tylko przejściowa konwulsja

Nieoczywista adaptacja „motywów z Czechowa” okazuje się zadziwiająco współczesna i dotkliwa.

Schulz. Skrawki, reż. Konrad Dworakowski, Teatr CHOREA

Straszny smutek błazeńskich golemów

Straszny smutek błazeńskich golemów
Zgodnie z tytułem – Schulz. Skrawki – nic tu nie jest całe, pełne i skończone.
Niebo, reż. Łukasz Kos, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy.

Rozczytani w Niebie

Rozczytani w Niebie
Legnickie Niebo to jedno z najlepszych czytań, na jakich miałem przyjemność być.

Czy chcemy być wolni?

Czy chcemy być wolni?
Przełamując fale Any Nowickiej wybrzmiewa inaczej niż film von Triera. Owszem, nadal istotne okazuje się pytanie o granice poświęcenia „w imię miłości”, ale mnie zainteresowała inna kwestia, najważniejsza w krakowskim przedstawieniu

Czarny róż

Czarny róż
Teatr O.de.la jest teatrem tańca, choć jego założycielka i choreografka wszystkich spektakli, Marta Bury, proponuje inny termin na to, co zwykliśmy nazywać przedstawieniem, mianowicie – obraz choreograficzny.

Znachor w świątyni kiczu

Znachor w świątyni kiczu
Jakub Roszkowski w Teatrze im. Słowackiego próbuje opowiedzieć Znachora na nowo. Współczesnym językiem, który zakłada ironię i dystans wobec łatwych wzruszeń, bierze w nawias historię opowiedzianą przez Tadeusza Dołęgę-Mostowicza. Jej bohater nie poddaje się jednak tak łatwo.