Recenzje | Portal Teatralny.pl

Jesteś tutaj:

Zemsta, reż. Alina Moś-Kerger, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy

Zemsta najlepszym lekarstwem

Oby więc Teatr Modrzejewskiej i dalej był równie sprawny i pomysłowy we wspomnianych poszukiwaniach „najpewniejszego lekarstwa na zatrważające wieści i pesymistyczne prognozy”.

Psy ras drobnych, reż. Adrianna Alksnin, Teatr Barakah i Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie

Zuzanna Berendt

Recenzje

Przeciw-ikonografie szaleństwa

Psy ras drobnych w odświeżający sposób naruszają przyzwyczajenia, które zdążyliśmy już nabyć w kontakcie z teatrem przeniesionym do Internetu.

To to To, Dada von Bzdülöw

Anna Jazgarska

Recenzje

Nieobecność vs. Cokolwiek

Nie ustajemy w procesie unieważniania pustki, mówi nam To to To, mozolnie, rozpaczliwie, czasem nawet histerycznie zapełniamy nieobecność czymkolwiek.

Chlebem i solą, reż. Rafał Cieluch, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy i Akademicki Obwodowy Teatr Muzyczno-Dramatyczny im. Iwana Franki w Iwano-Frankowsku

Magda Piekarska

Recenzje

Solą w oku

W zderzeniu z historiami, jakie opowiada w najnowszej online’owej premierze Teatru Modrzejewskiej w Legnicy Rafał Cieluch, jej tytuł, Chlebem i solą, nabiera gorzko-ironicznego zabarwienia.

Jak zupełnie zniknąć, Vera Popova, Gosia Trajkowska, Adrien Cognac

Piotr Dobrowolski

Recenzje

Podprodukcja albo mit nadmiaru

(Nie)zrealizowany przez Verę Popovą, Gosię Trajkowską i Adriena Cognaca spektakl jest ważnym głosem w dyskusji dotyczącej pracowników kultury.

Ci, co mnie niosą, reż. Artur „Baron” Więcek, Krakowski Teatr Scena STU

Olga Katafiasz

Recenzje

Dokąd jesteśmy zmierzani

Konstruując scenariusz, reżyser, wykorzystał kilka krótkich fragmentów innych utworów Mrożka i jednocześnie zachował wszystkie kluczowe zdarzenia z Ci, co mnie niosą.

Mykwa, reż. Karolina Kirsz, Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie

Dominik Gac

Recenzje

Ciała kontrolowane

Przedstawienie w reżyserii Karoliny Kirsz nie wytrzymuje konfrontacji z manifestacjami. To wcale nie takie oczywiste, bo polski teatr krytyczny biegle posługuje się językiem, który dziś widzimy na transparentach i słyszymy na ulicach.

Ślub, reż. Radosław Rychcik, Teatr Zagłębia w Sosnowcu