Recenzje | Portal Teatralny.pl

Hrabia, co ze śmiercią się zaPOZNAł

Po tekst Hanocha Levina Łukasz Kos sięga w ramach legnickiego cyklu czytań „Modrzejewska szuka komedii”, których jest reżyserem.

Kumulacja, reż. Jacek Jabrzyk, Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu

Ja cię takiego nie urodziłam

Kumulacja to monodram Mateusza Flisa, od początku, jak przypuszczam, pomyślany jako mieszczący się w jednej godzinie akademickiej wykład.

Aktorzy prowincjonalni. Sobowtór, reż. Michał Borczuch, Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie

Olga Katafiasz

Wszyscy jesteśmy widzami

Krakowskie przedstawienie, Aktorzy prowincjonalni. Sobowtór, to pierwsza część projektu, drugą ma być powstający we Wrocławskim Teatrze Polskim w Podziemiu spektakl Aktorzy prowincjonalni. Autobiografie.

40. Warszawskie Spotkania Teatralne

Dominik Gac

Wszędzie Spotkania Teatralne (odc. 1)

Kuratorami tegorocznej edycji są zarządzający stołecznym Teatrem Dramatycznym Tadeusz Słobodzianek i Wojciech Majcherek.

I Come to You River: Ophelia Fractured, reż. Przemysław Błaszczak, Studio Kokyu

Mirosław Kocur

Lamentacje w prosektorium

Spektakl składa się z serii wariacji wokół obmywania zwłok przed pochówkiem. Reżyser Przemysław Błaszczak zatopił wręcz prosektorium w wodzie.

Zemsta, reż. Alina Moś-Kerger, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy

Zemsta najlepszym lekarstwem

Oby więc Teatr Modrzejewskiej i dalej był równie sprawny i pomysłowy we wspomnianych poszukiwaniach „najpewniejszego lekarstwa na zatrważające wieści i pesymistyczne prognozy”.

Psy ras drobnych, reż. Adrianna Alksnin, Teatr Barakah i Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie

Zuzanna Berendt

Przeciw-ikonografie szaleństwa

Psy ras drobnych w odświeżający sposób naruszają przyzwyczajenia, które zdążyliśmy już nabyć w kontakcie z teatrem przeniesionym do Internetu.

Anna Jazgarska

You can kiss your ass

You can kiss your ass

W finale przedstawienia Jana Klaty bohaterowie i bohaterki mijają się, przemierzając powtarzane w zapętleniu i bezwiednym galopie trajektorie.

Ponoć

Decyzję Teatru Dramatycznego w Wałbrzychu, aby wreszcie wypróbować swoich sił w musicalu, odebrałem tyleż jako przejaw ambicji artystycznych, co rodzaj prowokacji.

Anna Jazgarska

„Koniec, który staje się początkiem czegoś nowego”

Momo jest przedstawieniem kilku dobrych scen, świetnej muzyki i choreografii. Jako całość natomiast zawodzi głównie z powodu kiepskiej dramaturgii.

Po orgii

Olga Ciężkowska i Jan Kanty Zienko pokazują świat pogubiony, pełen hipokryzji, zmęczony sam sobą i panującymi w nim pokracznymi, dalekimi od spełnienia relacjami międzyludzkimi.