Morderstwo (w) Utopii, reż. Grzegorz Laszuk, Teatr Polski w Poznaniu i Komuna Warszawa

Nie przewijaj, to są ważne sprawy!

Nie przewijaj, to są ważne sprawy!
Żeby zrobić krok dalej w spektaklu Grzegorza Laszuka trzeba pogrzebać obiecujących nowy wspaniały świat filozofów, spalić za sobą mosty i pożegnać utopię.
Jezioro, reż. Daria Kopiec, Teatr Dramatyczny w Warszawie

Palcem po wodzie

Palcem po wodzie
Niejasność wydaje się głównym mankamentem przedstawienia z Teatru Dramatycznego. Wieloznaczność sprzyja poszukiwaniom, ale musimy się tym zająć sami.
2020: Burza, reż. Grzegorz Jarzyna, TR Warszawa

Przebodźcowanie

Przebodźcowanie
W 2020: Burzę wplótł Grzegorz Jarzyna wiele aktualnych wątków – ekologię, Strajk Kobiet, konflikt starych ludzi z nowymi, pandemię i towarzyszącą jej atrofię prawdziwych relacji.
Jeńczyna, reż. Monika Strzępka, Narodowy Stary Teatr w Krakowie

Konserwa pod pierzyną

Konserwa pod pierzyną
W Jeńczynie, mimo jej tonu półserio i lekkiej formy, jest potencjał diagnozy chorób jątrzących polskie społeczeństwo, które swoje źródło mają w łóżku i jego okolicach.
Cyrano, reż. Katarzyna Raduszyńska, Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu

Serduszko przebite szpadą

Serduszko przebite szpadą
Cieszy mnie, że teatr powraca do takich postaci jak Cyrano de Bergerac. Nie tak często widzimy na scenie kogoś, kogo moglibyśmy nazwać prawdziwym bohaterem.
Paralele, Fundacja Analog

Żyćko i światy równoległe

Żyćko i światy równoległe
Video-przedstawienie Paralele Fundacji Analog, opowieść o mikrokosmosie siedmiopiętrowego bloku odseparowanego od reszty świata przez pandemię, powstało w odpowiedzi na przeprowadzkę teatru w przestrzenie online.
5.0, odc. 1: Horyzont zdarzeń/osobliwości, reż. Piotr Ratajczak, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy

Planeta Madagaskar

Planeta Madagaskar
Bohaterowie Drab i Ratajczaka nie są skłonni do poświęcenia prywatnych interesów w imię humanistycznych wartości.
38. Festiwal Szkół Teatralnych, 23-29 listopada, Łódź

Festiwal Szkół Teatralnych (część II): Święte Joanny, Hamleci i Inni ludzie

Festiwal Szkół Teatralnych (część II): Święte Joanny, Hamleci i Inni ludzie
Dyplom traktuje się jak wielki świąteczny tort, który należy pokroić w ten sposób, żeby każdy dostał taki sam jego kawałek.

Czy chcemy być wolni?

Czy chcemy być wolni?
Przełamując fale Any Nowickiej wybrzmiewa inaczej niż film von Triera. Owszem, nadal istotne okazuje się pytanie o granice poświęcenia „w imię miłości”, ale mnie zainteresowała inna kwestia, najważniejsza w krakowskim przedstawieniu

Czarny róż

Czarny róż
Teatr O.de.la jest teatrem tańca, choć jego założycielka i choreografka wszystkich spektakli, Marta Bury, proponuje inny termin na to, co zwykliśmy nazywać przedstawieniem, mianowicie – obraz choreograficzny.

Znachor w świątyni kiczu

Znachor w świątyni kiczu
Jakub Roszkowski w Teatrze im. Słowackiego próbuje opowiedzieć Znachora na nowo. Współczesnym językiem, który zakłada ironię i dystans wobec łatwych wzruszeń, bierze w nawias historię opowiedzianą przez Tadeusza Dołęgę-Mostowicza. Jej bohater nie poddaje się jednak tak łatwo.