Don Juan, reż. Wiktor Bagiński, Teatr Polski w Poznaniu

Recenzent pyta: dlaczego?

Recenzent pyta: dlaczego?
Nie wątpię, że reżyser Don Juana w poznańskim Teatrze Polskim, Wiktor Bagiński, oraz dramaturg Paweł Sablik sporo przeczytali.
Wesele, reż. Wojciech Kościelniak, AST Wrocław

Raz do koła, raz do koła

Raz do koła, raz do koła
Jedno da się powiedzieć z pewnością – Kościelniak zapewnił swoim podopiecznym prawdziwy wycisk.
Ciemności kryją ziemię, reż. Marcin Liber, Teatr Dramatyczny m. st. Warszawy im. Gustawa Holoubka

Odtwarzanie przetwarzanie

Odtwarzanie przetwarzanie
Patrząc na rejestrację czytania Ciemności kryją ziemię, zastanawiałem się nad miejscem powieści Andrzejewskiego na liście polskich tekstów literackich.
Morderstwo (w) Utopii, reż. Grzegorz Laszuk, Teatr Polski w Poznaniu i Komuna Warszawa

Nie przewijaj, to są ważne sprawy!

Nie przewijaj, to są ważne sprawy!
Żeby zrobić krok dalej w spektaklu Grzegorza Laszuka trzeba pogrzebać obiecujących nowy wspaniały świat filozofów, spalić za sobą mosty i pożegnać utopię.
Jezioro, reż. Daria Kopiec, Teatr Dramatyczny w Warszawie

Palcem po wodzie

Palcem po wodzie
Niejasność wydaje się głównym mankamentem przedstawienia z Teatru Dramatycznego. Wieloznaczność sprzyja poszukiwaniom, ale musimy się tym zająć sami.
2020: Burza, reż. Grzegorz Jarzyna, TR Warszawa

Przebodźcowanie

Przebodźcowanie
W 2020: Burzę wplótł Grzegorz Jarzyna wiele aktualnych wątków – ekologię, Strajk Kobiet, konflikt starych ludzi z nowymi, pandemię i towarzyszącą jej atrofię prawdziwych relacji.
Jeńczyna, reż. Monika Strzępka, Narodowy Stary Teatr w Krakowie

Konserwa pod pierzyną

Konserwa pod pierzyną
W Jeńczynie, mimo jej tonu półserio i lekkiej formy, jest potencjał diagnozy chorób jątrzących polskie społeczeństwo, które swoje źródło mają w łóżku i jego okolicach.
Cyrano, reż. Katarzyna Raduszyńska, Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu

Serduszko przebite szpadą

Serduszko przebite szpadą
Cieszy mnie, że teatr powraca do takich postaci jak Cyrano de Bergerac. Nie tak często widzimy na scenie kogoś, kogo moglibyśmy nazwać prawdziwym bohaterem.

A miłości bym nie miał

A miłości bym nie miał
Na scenie wrocławskiej AST Agata Kucińska reżyseruje lalkarski dyplom. Pomiłość. Przeraźliwie kiczowate i banalne historie z tekstem Artura Pałygi to opowieść o tych, co w porę nie spojrzeli w górę i obudzili się w świecie, w którym romanse trafiły na indeks, a miłość zamieniła się w zakazany narkotyk.

Drugiej takiej nie ma

Drugiej takiej nie ma
Przedstawienie Krzysztofa Babickiego jest w pewnym stopniu realizacją szalenie popularnego ostatnimi czasy trendu – powrotu do estetyki, semantyki i mitologii lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku.

Gogol albo popraweczki

Gogol albo popraweczki
Rewizor na scenie Teatru Dramatycznego wzbudza mieszane uczucia. Skłania do podziwu dla realizatorów, a równocześnie każe myśleć, czy ten sposób potraktowania tekstu nie sprawdziłby się lepiej w innym miejscu.

My? naród?

My? naród?
Czy Dziady Mai Kleczewskiej są o Polsce? Bez wątpienia, ale w trakcie oglądania przedstawienia i już po jego zakończeniu nie mogłam znaleźć odpowiedzi na pytanie: o czyjej Polsce opowiada reżyserka?