Teatr (Theatre: A Very Short Introduction), Marvin Carlson, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego

Co jest teatrem i inne pytania

Co jest teatrem i inne pytania
Wartością eseju Carlsona jest jego otwartość na czytelnika. Autor prezentuje wiedzę „w pigułce”, ale jednocześnie prowokuje odbiorcę do myślenia.
School of Resistance, Milo Rau i Akademia Sztuk w Berlinie

Marksiści znowu zmieniają świat

Marksiści znowu zmieniają świat
Milo Rau stworzył potężną sieć wspaniałych artystów, myślicieli, polityków, naukowców i aktywistów zatroskanych o losy świata.
5.0, odc. 3: Rage room, reż. Piotr Ratajczak, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy

Cyberpunk 2063

Cyberpunk 2063
W trzecim odcinku dystopijnego serialu teatralnego Magdy Drab 5.0 w reżyserii Piotra Ratajczaka jest rok 2063.
Rodzina, reż. Wojciech Malajkat, Teatr Powszechny w Łodzi

Czy warto było ufać na nowo powrotom twoim i twoim słowom?

Czy warto było ufać...
Sztuka Słonimskiego ma konstrukcję farsową, jednak tempo jej grania w Teatrze Powszechnym jest dostojne, dalekie od wymogów porządnie zrealizowanej farsy.
Bieguni, reż. Michał Zadara, Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie i Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie

W poczekalni

W poczekalni
Zabawa w teatr? Brzmi bezkarnie, a przecież w tych Biegunach dominuje raczej perspektywa przejętego dziecka zanurzonego w powadze trudnych gestów, nie zaś dystans dorosłego obserwatora.
Psie serce, reż. Igor Gorzkowski, Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie

Brak apetytu i w ogóle

Brak apetytu i w ogóle
Zarówno dramaturgicznie, jak i scenograficznie jest Psie serce spektaklem tradycyjnym, jakby wyjętym z przeszłości dużo dalszej niż czasy przed pandemią.
Czarownice, reż. Karolina Kowalczyk, Teatr Układ Formalny

Śmierć złotych rybek

Śmierć złotych rybek
Czarownice przyleciały do współczesnego Salem z tekstu Magdaleny Drab. Na mikroscenkę offowego Układu Formalnego.
Spóźnione odwiedziny, reż. Iwona Kempa, Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

Oczyszczanie atmosfery

Oczyszczanie atmosfery
Wprowadzanie na sceny polskich instytucji publicznych takich tematów, jak ten przedstawiony w spektaklu Iwony Kempy, jest gestem szczególnej wagi.

Niewidzialne

Niewidzialne
Emigrantki, napisane przez Radosława Paczochę i wyreżyserowane dla Teatru Wybrzeże przez Elżbietę Deptę, sięgają po temat, który w powszechnym dyskursie nie doczekał się dotąd głębszej refleksji.

Koniec świata po wrocławsku

Koniec świata po wrocławsku
Zagłada ludzkości pozostaje tu raczej hasłem wywoławczym. Tytułowa zaś metafora escape roomu nieco naciąganą ramą dla tak, a nie inaczej wymyślonej układanki. I reżyserowi Arkadiuszowi Buszko trudno było cokolwiek z tym zrobić.