“Klikając „Akceptuj”, wyrażasz zgodę na przechowywanie plików cookie na Twoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji na stronie, analizy jej użytkowania. Zapoznaj się z naszą Polityką Prywatności, aby uzyskać więcej informacji.”
Preferencje
OdrzućAkceptuj
Jesteś tutaj:
STRONA GŁÓWNA
Recenzje
Odys i świnie, czyli opowieść mitomana, reż. Agata Duda-Gracz, Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach
Henryk Mazurkiewicz
Recenzje

Powroty nasze

Powroty nasze
Zapowiadało się nader ciekawie i wielce obiecująco. Agata Duda-Gracz i jeden z najważniejszych tekstów literatury światowej.
Sen nocy letniej, reż. Krzysztof Garbaczewski, Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie
Olga Katafiasz
Recenzje

Nieprzystawalność

Nieprzystawalność
Reżyser transponuje istotę Szekspirowskiej komedii do virtual reality. Czyli perypetie kochanków rozgrywają się w świecie równoległym, a ukojenie przynosi dopiero powrót do rzeczywistości.
Mieszkanie na Uranie, reż. Michał Borczuch, Nowy Teatr w Warszawie
Magdalena Figzał-Janikowska
Recenzje

W poszukiwaniu utopii

W poszukiwaniu utopii
Przenosząc na scenę Mieszkanie na Uranie Michał Borczuch podąża nie tylko za rewolucyjnym potencjałem tekstów hiszpańskiego pisarza, ale także za samą ich formą.
Dzieci z Bullerbyn, reż. Jerzy Jan Połoński, Teatr Pinokio w Łodzi
Piotr Olkusz
Recenzje

Nie ma nudy

Nie ma nudy
Dzieci z Bullerbyn – i te z Gliwic, i te z Pinokia – opowiadają o tym, że dzieciakom z wyobraźnią nic dwa razy się nie zdarza. Bo głowa pełna pomysłów. I opowiadają o tym przepięknie.
jestem lekka jak rzęsa wiatru. pienię się. jestem piana, reż. Klaudia Hartung-Wójciak, Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie
Dominik Gac
Recenzje

Och!

Och!
jestem lekka… to intensywna, ale krótka, bo ledwie godzinna zabawa teatrem, podzielona na umowne części odnoszące się do konkretnych przedstawień.
Życie niedokończone. Z Lechem Raczakiem rozmawia Jacek Głomb, żywosłowie.wydawnictwo
Henryk Mazurkiewicz
Recenzje

Robić własny teatr

Robić własny teatr
Życiu niedokończonemu do ścisłej kroniki jest bardzo daleko. Liczą się tu zarówno fakty, jak też intuicje, wrażenia i emocje. Próba uchwycenia atmosfery i ducha czasów.
Dracula, reż. Krzysztof Pastor, Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie
Krzysztof Teodorowicz
Recenzje

Dracula, czyli wampir w operze

Dracula, czyli wampir w operze
Repertuar Polskiego Baletu Narodowego wzbogacił się o niezwykle atrakcyjny spektakl – Draculę, w choreografii dyrektora Krzysztofa Pastora.
Medee / Mojry, Teatr ZAR z Wrocławia.
Mirosław Kocur
Recenzje

Ludzie i robaki

Ludzie i robaki
Medee / Mojry Jarosława Freta atakują publiczność surową teatralnością. To projekt otwarty, wystawiony na ingerencję przypadku.
Hanna Baltyn
Recenzje

Bardzo łódzki Zborowski

Bardzo łódzki Zborowski
Intuicja mnie nie zawiodła, bo Samuel Zborowski w wykonaniu młodych aktorów i w reżyserii równie młodego Szymona Kaczmarka, absolwenta krakowskiej PWST, okazał się projektem bardzo interesującym.
Więcej

PRZECZYTAJ TEŻ

Olga KatafiaszCzy chcemy być wolni?
Magdalena Figzał-JanikowskaKres patriarchatu?
Joanna OstrowskaJa, Szu-Hin
Szymon KazimierczakKrzesła bez Mówcy
Henryk MazurkiewiczNoga w kosmos wystrzelona
Dominik GacM jak monodram

Bądź na bieżąco