Powrót Tamary to przedstawienie pełne humoru, z wyrazistymi kreacjami i uwodzącymi scenami.

Zastanawiam się, czy to nie jest tak, że jeżeli chce się dziś nawiązać nić społecznego porozumienia czy dialogu, to trzeba zaczynać myślenie od ramy teatru takiego, jaki ta druga strona lubi. Rozmowa z reżyserem Jędrzejem Piaskowskim.

Świat Innych ludzi szyty jest grubym stereotypem. Gorczyńskiemu udało się jednak wyciągnąć z niego to, co zgubił Jarzyna – prawdę i uniwersalność.

Mam mocno egalitarystyczny stosunek do pracy, taki sobie wyrobiłem. Rozmowa z reżyserem Maciejem Gorczyńskim.

W Zwiastowaniach Karoliny Szczypek, przedstawieniu przygotowanym w ramach festiwalu Nowe Epifanie, poznajemy osiem rodzinnych historii, opowiadanych przez performerów występujących pod własnymi imionami.

Wzór… to przykład teatru, którego centrum stanowi słowo. Świat wyłania się tu z języka i w języku wyczerpuje.

Nowy Dekameron składa się z dziewiętnastu etiud będących inscenizacjami wybranych nowel z dzieła Boccaccia.

Z punktu widzenia kuratora ciekawi mnie, jak reżyser pokaże tekst, który mu proponuję. Rozmowa z Danielem Adamczykiem, reżyserem i kuratorem Czytelni Dramatu

Teatr psychologiczny i film starają się osiągnąć przeźroczystość komunikatu języka, my działamy w drugą stronę. Rozmowa z reżyserką Klaudią Hartung-Wójciak

Nie pracuję na tekście, a aktorzy w Polsce po prostu wielbią tekst. Zmuszam aktorów do procesu, to oznacza niewiadomą, a oni wolą reżysera, który „wie”. Rozmowa z reżyserką Anną Karasińską