Boska komedia w Teatrze Powszechnym jest męcząca, momentami wręcz nieznośna.

Rozumiem, że każdy chciał zaznać atmosfery Buenos Aires. Muzyka Astora Piazzolli wciąga bez reszty.

Bardzo zaskoczyła mnie i ucieszyła zarazem wiadomość, że Marcin Hycnar wybrał na spektakl dyplomowy studentów czwartego roku Fizyków Friedricha Dürrenmatta.

Andrzej Saramonowicz z zespołem Teatru Montownia odkurzył Policję Sławomira Mrożka i dodał od siebie jednoaktówkę o złowieszczym tytule Noc zatracenia.

Anna Karasińska ma pomysł na siebie, przygotowała sobie niszę, w której chce funkcjonować na polskich i europejskich scenach.

Piotr Ratajczak swym spektaklem w Teatrze Polskim w Warszawie również zwraca uwagę na zagrożenie – po stu latach od daty powstania dramatu wciąż realne.

Biziuk żeni bogactwo treści z oszczędną formą. PeKiN jest dzięki temu barwny i dynamiczny, ale niewolny od mielizn.

Kuchnię Caroline ogląda się z dużą przyjemnością. Przede wszystkim ze względu na znakomity zespół Teatru Współczesnego.

Raszewski łączył, co w jego pokoleniu nie było jeszcze tak egzotyczne jak dzisiaj, funkcję krytyka współczesnego życia teatralnego z rolą historyka teatru.

Myślę, że jeżeli wybierze się dobrą literaturę, a po taką staram się sięgać, to byłoby pychą i nadużyciem udawanie, że jest się mądrzejszym od autora. Rozmowa z Marcinem Hycnarem, aktorem i reżyserem.