Jakubowski to niewątpliwie dramaturg-filozof, z czym się wcale nie kryje. Odniosłem nawet wrażenie, że w swoich sztukach próbuje rozstrzygnąć czy świat jest wart zbawienia i ocalenia.

Trzeba powiedzieć od razu, że Teatr Lalka postawił sobie poprzeczkę bardzo wysoko.

Kolejne przedstawienie dyplomowe studentów warszawskiej uczelni teatralnej specjalności Aktorstwo teatru muzycznego to spektakl autorski.

Marcin Liber – reżyser. Dorota Masłowska – autorka scenariusza. Pisarka znów w teatrze, to nie jest błaha sprawa. Daje uzasadnioną nadzieję na samo gęste, na językową ucztę.

Modzelewski porusza temat trudnych relacji polsko-żydowskich. Formułuje problem, pokazuje postawy, ale nie ocenia i nie broni żadnej ze stron.

Jak widać, zastanawiam się w tym tekście, jaką dynamikę zmian uruchomi przyjście Moniki Strzępki do Dramatycznego. Co się stanie ze starą widownią, zespołem aktorskim, jak zareagują na jej dyrekcję inne sceny.

Czarodziejski flet wchłonął tyle różnych teatrów, że nie da się równie zwięźle określić jego charakteru. Może stało się tak specjalnie? Przecież ta piękna i dziwna baśń pomieści wszystko.

W tym roku minęło 40 lat dyrekcji Macieja Englerta, prawdziwy rekord, ale i symbol stałości w tym coraz bardziej niestałym świecie. Wiele się zmieniło, a „firma” – jak często nazywano Teatr Współczesny – trwa.

Wyłania się fundamentalny problem, przed którym stoi polski (ale i europejski czy światowy) teatr zaangażowany w tej słusznej sprawie, jaką jest pomoc Białorusinom walczącym o niepodległość swojej ojczyzny i obalenie rządzącego nią dyktatora.

W teatrach lalkowych coraz częściej rządzi żywy plan, wypierając lalkę. Rozmowa z Jarosławem Kilianem, dyrektorem Teatru Lalka w Warszawie.