“Klikając „Akceptuj”, wyrażasz zgodę na przechowywanie plików cookie na Twoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji na stronie, analizy jej użytkowania. Zapoznaj się z naszą Polityką Prywatności, aby uzyskać więcej informacji.”
Preferencje
OdrzućAkceptuj
Jesteś tutaj:
STRONA GŁÓWNA
Recenzje
Noc Walpurgi, reż. Agata Biziuk, Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskiej w Warszawie
Dominik Gac
Recenzje

Zmysł udziału

Zmysł udziału
Noc Walpurgi nie jest przedstawieniem przyjemnym – i to nie ze względu na tematykę. Tę mamy w polskim teatrze na tyle oswojoną, że coraz trudniej uruchomić tkwiący w niej ładunek emocjonalny.
Hiob, reż. Tomasz Cyz, Polska Opera Królewska w Warszawie
Małgorzata Komorowska
Recenzje

Opera o cierpieniu

Opera o cierpieniu
Wystawienie nowej polskiej opery współczesnej jest zawsze dla teatru wielorakim wyzwaniem, a obecnie, w czasie pandemii, zadaniem niesłychanie trudnym do spełnienia.
Calineczka, reż. Bartosz Kurowski, Teatr Arlekin im. Henryka Ryla w Łodzi
Piotr Olkusz
Recenzje

Calineczka rozbija bank

Calineczka rozbija bank
Nie mam wątpliwości, że Calineczka w Arlekinie jest jedną z najlepszych łódzkich propozycji sezonu. I to w teatrze w ogóle, nie tylko w kategorii „teatr dla dzieci”.
Rzeź, reż. Jacek Głomb, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy
Magda Piekarska
Recenzje

Dawno temu w Galicji

Dawno temu w Galicji
Kiedy myślę o Rzezi dzień po premierze, przychodzi mi do głowy przymiotnik „sprawiedliwy”. Bo sprawiedliwość sprawcom i ofiarom próbują tym spektaklem oddać Kopka i Głomb.
Prawiek i inne czasy, reż. Jacek Bała, Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza w Gdyni
Anna Jazgarska
Recenzje

Rozbite naczynia

Rozbite naczynia
Prawiek i inne czasy w reżyserii Jacka Bały to swoisty krok poza „strefę komfortu” Teatru Miejskiego w Gdyni. Lata dyrekcji Krzysztofa Babickiego zbudowały wierną, ale i przyzwyczajoną do dość zachowawczego teatru widownię.
Maria, reż. André Hübner-Ochodlo, Teatr Nowy w Poznaniu i Teatr Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie
Piotr Dobrowolski
Recenzje

Kalejdoskop naszego wieku

Kalejdoskop naszego wieku
André Hübner-Ochodlo postawił na różnorodność prezentacji. Stworzone przez niego przedstawienie toczy się wartko, jest kolorowe i pełne atrakcji.
Kwiat Paproci, reż. Justyna Zar, Teatr Pinokio w Łodzi
Piotr Olkusz
Recenzje

Nie takie rącze życie paproci

Nie takie rącze życie paproci
Tym razem Pinokio daje opowieść w duchu prawie że prasłowiańskim. Z maską Turonia na scenie, z pieśniami – czasem – jak z Festiwalu Nowa Tradycja i nastrojem jak z Kraszewskiego na Szlaku Piastowskim.
Zimowla, reż. Jakub Roszkowski, Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie
Olga Katafiasz
Recenzje

Złudzenia pamięci

Złudzenia pamięci
W Zimowli bronią się aktorki i aktorzy ale od adaptacji powieści Dominiki Słowik oczekiwałabym znacznie więcej.
Dominik Gac
Recenzje

Misiowie puszyści

„Pomiędzy ideę / I rzeczywistość / Pomiędzy zamiar / I dokonanie / Pada Cień” – pisał Czesław Miłosz, tłumacząc Wydrążonych ludzi T. S. Eliota. Zdaje się, że reżyser Jędrzej Piaskowski i dramaturg Hubert Sulima dostrzegli ten cień w Trzech siostrach Antona Czechowa.
Więcej

PRZECZYTAJ TEŻ

Łukasz DrewniakK/221: Nie-recenzje z różnych miejsc w czasie
Joanna OstrowskaTirli, tirli, tiu, tiu, tiu
Anna JazgarskaMapy i terytoria
Henryk MazurkiewiczTeatra nasze
Juliusz Tyszka Motyw klasyczny w perspektywie feministycznej
Małgorzata KomorowskaCzarny Dwór

Bądź na bieżąco