Baśń o wężowym sercu, reż. Beniamin M. Bukowski, Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie
Historie ludzkiego mięsa
Historie ludzkiego mięsa
Doceniam Baśń o wężowym sercu jako estetycznie spójną i sprawnie zrealizowaną adaptację i dostrzegam w niej znak artystycznego rozwoju Bukowskiego jako reżysera.
Sny, marzenia i lęki potwierdzone przez kota
Sny, marzenia i lęki potwierdzone przez kota
Okazuje się, że w poznańskim Teatrze Ósmego Dnia od pięciu lat regularnie pracuje grupa kilkanaściorga osób z niesprawnością intelektualną, która przyjęła dla siebie z lekka somnabuliczną nazwę Teatr Łapaczy Snów.
Orfeusz naszych czasów
Liderzy – Radziejewska, Zamek, Monowid, Lorent, Frąckiewicz, proModern – w kategoriach artystycznych, w jakich uprawiają swój zawód, po prostu są najlepsi.
Nasze Utzbach
Agnieszka Olsten dość śmiało pogrywa sobie z Komediantem, ale efekt tych baraży jest więcej niż zadowalający.
Publika wymasowana
Dawno nie widziałem w teatrze takiego nagromadzenia opartych na stereotypach tanich grepsów, jakby żywcem wziętych z kiepskiego kabaretu, odżywianego bezrefleksyjnym, pełnym samozadowolenia rechotem „publiczki onej sobaczej”.
Bryk z awangardy
Tytuł ostatniej premiery w teatrze w Kaliszu – Żołnierz królowej Madagaskaru może być nieco mylący.
