“Klikając „Akceptuj”, wyrażasz zgodę na przechowywanie plików cookie na Twoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji na stronie, analizy jej użytkowania. Zapoznaj się z naszą Polityką Prywatności, aby uzyskać więcej informacji.”
Preferencje
OdrzućAkceptuj
Jesteś tutaj:
STRONA GŁÓWNA
Recenzje
Mirosław Kocur
Recenzje

Sztuka przetrwania

Aktorzy grają w Paternoster wręcz koncertowo. Jerzy Senator, wybitny artysta średniego pokolenia, jako Józio jest znakomity.
Olga Katafiasz
Recenzje

Kłamstwo formy

Edward II w reżyserii Augustynowicz jest spektaklem zadziwiającym, zwłaszcza wobec innych przedstawień Starego Teatru prezentowanych w obecnym „sezonie Swinarskiego”.
Anna Jazgarska
Recenzje

Pan (i) Kot

Pan Kot to najnowsza premiera Teatru Gdynia Główna, a zarazem druga skierowana do widzów dorosłych.
Hanna Baltyn
Recenzje

Ciekawostka przyrodnicza

Dzień przed Dniem Dziecka także znalazłam się w brzuchu wieloryba. W Nowym Teatrze na Pinokiu, reklamowanym jako pierwsze przedstawienie dla dzieci w tym dorosłym i poważnym teatrze.
Olga Katafiasz
Recenzje

Samobójcy i cudzołożnicy, czyli co każde dziecko wiedzieć powinno

Samobójcy i cudzołożnicy, czyli co każde dziecko wiedzieć powinno
Jarosław Tumidajski nie bardzo wie, do jakiego odbiorcy kieruje swój spektakl.
Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych R@Port
Joanna Puzyna-Chojka
Recenzje

Antyteatr (możliwy) Doroty Masłowskiej

Pierwsza sztuka Masłowskiej nie przyniosła rewolucji w jej pisarstwie, akcentując może nieco mocniej to, czego manifestacją była już jej proza.
Joanna Ostrowska
Recenzje

Gdzie jest brat twój?

Kwestia „braterstwa” została potraktowana przez twórców Bliskich Nieznajomych dość szeroko.
Piotr Olkusz
Recenzje

Obecność bez improwizacji

Obecność bez improwizacji
Premierowego, plenerowego pokazu Próby Obecności – NA WIDOKU, w choreografii Pawła Grali, z udziałem Emilii Biskupik i Michała Ratajskiego, na szczęście nie sposób zapomnieć. Co sprawia, że pamięć po tamtym wydarzeniu jest tak żywa?
Więcej
Henryk Mazurkiewicz
Recenzje

Wielka parada

Wielka parada
Trylogii klimatycznej, gdyby już szukać jakichś metek, najbliżej do dramaturgii dyskursywnej, polskim teatromanom dobrze znanej chociażby dzięki utworom chętnie wystawianej u nas Elfriede Jelinek.
Więcej

PRZECZYTAJ TEŻ

Łukasz DrewniakK/157: Matematyka, humanistyka, Guignol
Henryk MazurkiewiczŻycie jest ruchem
Szymon KazimierczakMargines ryzyka
Malwina Głowacka„Pijcie wino! idźcie śnić!”
Olga KatafiaszMiędzy nieuchronnością a wyczerpaniem
Olga KatafiaszWina Prospera

Bądź na bieżąco