Recenzje | Portal Teatralny.pl

Czerwony Kapturek, reż. Anna Smolar, Teatr Współczesny w Szczecinie

Magda Piekarska

Do wilków się nie strzela!

Anna Smolar na scenie szczecińskiego Teatru Współczesnego opowiada przejmująco o samotności dziecka.

Instrukcje, reż. Konrad Imiela, Teatr Collegium Nobilium – Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza w Warszawie

Małgorzata Komorowska

Bez instrukcji na życie?

Instrukcje, spektakl dyplomowy muzycznej specjalności Wydziału Aktorskiego warszawskiej Akademii Teatralnej, jest bardziej oszczędny niż Przybysz czy Olimp.

Malina Prześluga, To mogło być śmieszne, ale nie było. Osiem dramatów, Wydawnictwo ADiT

Henryk Mazurkiewicz

Prezenty od czempionki

Prześluga śmiało eksperymentuje z formą i nie zamierza eksploatować tych samych, sprawdzonych wcześniej wzorców i strategii.

Boa, reż. Paweł Sakowicz, Narodowy Stary Teatr w Krakowie

Alicja Müller

Ciepło-zimno

W Boa dotykają i wzajemnie oblepiają się zarówno dłonie, jak i spojrzenia oraz słowa.

Głośniej się nie da?, reż. Michał Buszewicz, Wrocławski Teatr Lalek

Hałasy i wrzaski

Reżyser Michał Buszewicz po raz pierwszy mierzył się z teatrem dla dzieci. Podjął wielkie ryzyko. Nie tylko z uwagi na wybór karkołomnego tematu.

Lekcja anatomii. Rekonfiguracja, reż. Agata Skwarczyńska, Cricoteka w Krakowie

Zuzanna Berendt

Pękający obraz

W nowej Lekcji anatomii widać zarówno świadomość Skwarczyńskiej dotyczącą estetycznych i politycznych aspektów dzieł Rembrandta i Kantora, jak i jej wrażliwość na dynamikę grupy.

Policja. Noc zatracenia, reż. Andrzej Saramonowicz, Teatr Bagatela w Krakowie

Olga Katafiasz

Absurd i dosłowność

Krakowski spektakl Andrzeja Saramonowicza teatr promuje jako „czarną komedię o pełnym absurdu kraju”.

Błoto / Mud, reż. Paige Rogers, Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu

Ciocia z Ameryki

Po piętnastu latach Paige Roberts powróciła do Wrocławia i postanowiła wystawić raz jeszcze Błoto w zaprzyjaźnionym Instytucie im. Jerzego Grotowskiego.

Anty-Midas

Czy dyrektor Fiedor nie czyta sztuk przed skierowaniem ich do produkcji?

Karolina Matuszewska

Powrót do Soplicowa

Ujawnia się tutaj funkcja magiczna słowa, a tekst Mickiewicza urasta do rangi narodowego zaklęcia.

Transformacje „Improkracji”

Po wieczorze z „Improkracją” jestem pewien, że sztuka improwizacji, źródło teatru, powinna być klasą obowiązkową we wszystkich szkołach teatralnych.

Henryk Mazurkiewicz

Czarne baloniki i szczelina

Niniejsza recenzja, dotycząca Snu nocy letniej Pawła Świątka, składa się z jednego wyznania osobistego, opisu czterech chwytów reżyserskich, krótkiego rozważania na marginesie oraz jeszcze krótszego postscriptum.