Recenzje | Portal Teatralny.pl

Jesteś tutaj:

A statek płynie, reż. Wojciech Kościelniak, Teatr Muzyczny Capitol we Wrocławiu

No to płyniemy

Polski reżyser, jak Fellini, precyzyjnie zaprojektował każdy obraz sceniczny. Pozostawił jednak artystom przestrzeń na własne poszukiwania w partiach solowych.

Czerwony Kapturek, reż. Anna Smolar, Teatr Współczesny w Szczecinie

Magda Piekarska

Recenzje

Do wilków się nie strzela!

Anna Smolar na scenie szczecińskiego Teatru Współczesnego opowiada przejmująco o samotności dziecka.

Instrukcje, reż. Konrad Imiela, Teatr Collegium Nobilium – Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza w Warszawie

Małgorzata Komorowska

Recenzje

Bez instrukcji na życie?

Instrukcje, spektakl dyplomowy muzycznej specjalności Wydziału Aktorskiego warszawskiej Akademii Teatralnej, jest bardziej oszczędny niż Przybysz czy Olimp.

Malina Prześluga, To mogło być śmieszne, ale nie było. Osiem dramatów, Wydawnictwo ADiT

Henryk Mazurkiewicz

Recenzje

Prezenty od czempionki

Prześluga śmiało eksperymentuje z formą i nie zamierza eksploatować tych samych, sprawdzonych wcześniej wzorców i strategii.

Boa, reż. Paweł Sakowicz, Narodowy Stary Teatr w Krakowie

Alicja Müller

Recenzje

Ciepło-zimno

W Boa dotykają i wzajemnie oblepiają się zarówno dłonie, jak i spojrzenia oraz słowa.

Głośniej się nie da?, reż. Michał Buszewicz, Wrocławski Teatr Lalek

Mirosław Kocur

Recenzje

Hałasy i wrzaski

Reżyser Michał Buszewicz po raz pierwszy mierzył się z teatrem dla dzieci. Podjął wielkie ryzyko. Nie tylko z uwagi na wybór karkołomnego tematu.

Lekcja anatomii. Rekonfiguracja, reż. Agata Skwarczyńska, Cricoteka w Krakowie

Zuzanna Berendt

Recenzje

Pękający obraz

W nowej Lekcji anatomii widać zarówno świadomość Skwarczyńskiej dotyczącą estetycznych i politycznych aspektów dzieł Rembrandta i Kantora, jak i jej wrażliwość na dynamikę grupy.

Policja. Noc zatracenia, reż. Andrzej Saramonowicz, Teatr Bagatela w Krakowie

Olga Katafiasz

Recenzje

Absurd i dosłowność

Krakowski spektakl Andrzeja Saramonowicza teatr promuje jako „czarną komedię o pełnym absurdu kraju”.

Piotr Olkusz

Recenzje

Tęsknoty Goebbelsa

Gdyby Czechow po stu latach miał na nowo pisać teatralną scenę Trieplewa, to może opisałby ją tak, by wyglądała jak Goebbelsowski Max Black.

Więcej

Juliusz Tyszka

Recenzje

Wciąż współczesny

Wielką zaletą tego spektaklu jest prosty fakt: nic nie przeszkadza w pełni wybrzmieć ważnym fragmentom tekstu, dobitnie i czysto wypowiedzianego, którego potoczystą polszczyznę zawdzięczamy Maciejowi Słomczyńskiemu.

Więcej

Anna Jazgarska

Recenzje