“Klikając „Akceptuj”, wyrażasz zgodę na przechowywanie plików cookie na Twoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji na stronie, analizy jej użytkowania. Zapoznaj się z naszą Polityką Prywatności, aby uzyskać więcej informacji.”
Preferencje
OdrzućAkceptuj
Jesteś tutaj:
STRONA GŁÓWNA
Recenzje
K. albo wspomnienie z miasta, reż. Weronika Szczawińska, Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu
Joanna Ostrowska
Recenzje

Puste miejsce, czyli Performance as Research

Puste miejsce, czyli Performance as Research
K. albo wspomnienie z miasta to dla mnie doskonalsza, ciekawsza formalnie i intelektualnie, bardziej klarowna wersja innego przedstawienia tych samych twórczyń i Krzysztofa Kaliskiego – Wojen, których nie przeżyłam.
Skarb wdowy Schadenfreude, reż. Lech Raczak, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy
Leszek Pułka
Recenzje

Desperados z Roosevelta

Opowiadanie historii intymnej sprzed siedemdziesięciu lat jednak nie zawsze się udaje. Skarb wdowy Schadenfreude miał wiele atutów, by oczarować widzów.
Miarka za miarkę, reż. Mikołaj Grabowski, Teatr Ludowy w Krakowie
Olga Katafiasz
Recenzje

Słuszność przetrwania

Mikołaj Grabowski dość radykalnie redukuje Szekspirowski tekst: w niespełna dwugodzinnym spektaklu najistotniejszy wydaje schemat motywacji i postępków bohaterów.
Bucharest Calling, reż. Jarosław Tumidajski, Teatr Współczesny w Warszawie
Malwina Głowacka
Recenzje

Bukareszt – moje miasto

Polską prapremierę Bucharest Calling z pewnością trzeba uznać za udany warszawski debiut Jarosława Tumidajskiego.
Miłość nie boli, kolano boli, reż. Artur Romański, Teatr Animacji w Poznaniu
Juliusz Tyszka
Recenzje

Dzieci dzieciom i dorosłym (z małą pomocą przyjaciół)

Miłość nie boli, kolano boli będzie od listopada w repertuarze poznańskiego teatru lalek.
Infantka, reż. Błażej Tokarski, Teatr 74 z Krakowa
Magdalena Figzał-Janikowska
Recenzje

Tropem Pasoliniego

Ukryte i dość intrygujące miejsce to nowa przestrzeń Teatru 74 – niezależnej grupy stworzonej przez młodych pasjonatów sztuki scenicznej.
Podróż na czternaście łap, reż. Marian Pecko, Teatr Lalek Guliwer w Warszawie
Aleksandra Rembowska
Recenzje

Teatr na 14 fajerek

W Podróż… z Martą Guśniowską i zespołem Guliwera chętnie zabiorą się nie tylko dzieci. Dorośli także nie będą chcieli stamtąd wracać.
Moja mama leczy się u doktora Oetkera, reż. Wojtek Klemm, Teatr Współczesny w Szczecinie
Joanna Ostrowska
Recenzje

Koniugacja, która uspokaja

Dom i głowa to dwa wymiary, w jakich rozgrywa się spektakl Klemma, przy czym nigdy do końca nie można być pewnym, który z nich akurat oglądamy.
Malwina Głowacka
Recenzje

Dokąd płynie Guliwer?

Podróże Guliwera są przedstawieniem gorzkim, ale niepozbawionym nadziei. Bohater Swifta błądzi w poszukiwaniu szczęścia i choć go nie znajduje, to być może samo podróżowanie nadaje sens jego życiu, staje się sensem życia każdego z nas?
Więcej

PRZECZYTAJ TEŻ

Mirosław Kocur Udręki listopadowe
Maciej WojtyszkoSpór o istnienie czarownic
Tadeusz KornaśRosyjskie konteksty
Anna JazgarskaWojna wewnętrzna
Krzysztof KopkaTam diabeł walczy z Bogiem
Janusz MajcherekZrzędność i przekora: Majówka

Bądź na bieżąco