Czego nie widać, reż. Piotr Cieplak, Teatr Komedia w Warszawie

„rany boskie, jutro premiera”

„rany boskie, jutro premiera”
Piotr Cieplak nie pierwszy raz sięga po farsę. W 2005 roku z powodzeniem zrealizował Słomkowy kapelusz Eugène Labiche’a w warszawskim Teatrze Powszechnym.
Dzieje grzechu. Opowiedziane na nowo, reż. Daria Kopiec, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy

Ewy, córki Fridy

Ewy, córki Fridy
W legnickiej Modrzejewskiej reżyserka Daria Kopiec wraz z dramaturgiem Arturem Pałygą opowiadają na nowo Dzieje grzechu.
Misiaczek, reż. Piotr Soroka, Wrocławski Teatr Lalek

Leśny nieśpioch

Leśny nieśpioch
Grany na małej scenie Misiaczek stanie się rewelacyjnym dopełnieniem repertuaru Wrocławskiego Teatru Lalek.
Geniusz, reż. Jerzy Stuhr, Teatr Polonia w Warszawie

Szampan u ludojada

Szampan u ludojada
Jerzy Stuhr przedstawienie wyreżyserował i obsadził siebie w roli Konstantego Stanisławskiego. Tą rolą i tym przedstawieniem zapowiedział już swoje odejście z teatru.
Persona. Ciało Bożeny, reż. Jędrzej Piaskowski, Teatr Zagłębia w Sosnowcu

Możliwość dialogu

Możliwość dialogu
Spektakl Persona. Ciało Bożeny łączy fikcyjną historię z lokalnymi bolączkami sosnowiczan i wątkami metateatralnymi.
Józef Kelera, Krótka historia teatru w Europie. Tom 2, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Instytut im. Jerzego Grotowskiego

Czekając na młodą historyczkę

Czekając na młodą historyczkę
Czekałem na ten tom, drugi i ostatni, składający się na dwutomową Krótką historię teatru w Europie autorstwa Józefa Kelery.
Hamlet, reż. Cezary Tomaszewski, Teatr Polski im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy

Omlet

Omlet
Humor, często absurdalny, to – obok lekkości, szybkiego tempa, nagłych zwrotów akcji cechy charakteryzujące spektakle Cezarego Tomaszewskiego.
Dom otwarty, reż. Krystyna Janda, Teatr Polski w Warszawie

Bałuckiego lekcja tańca

Bałuckiego lekcja tańca
Dom otwarty, po który sięga dziś Krystyna Janda w Teatrze Polskim. To nie tylko komedia łatwa i przyjemna.

Erzace normalności

Nostalgia staje się dla reżysera Marcina Nowaka najważniejszym kluczem do interpretowania publikowanych kilka lat temu na łamach „Zwierciadła” felietonów parakulinarnych Doroty Masłowskiej.

Piękni i bezradni

Patrząc na wrocławską Media Medeę, zastanawiałem się, co też artyści czytali, pracując nad spektaklem. Na pewno uczone komentarze. W spektaklu przywołują imię Eurypidesa. Czy jednak znaleźli czas, by zajrzeć do jego tragedii? Mam wątpliwości.

Śmiertelny kurs

„Nie moja historia, nie mój bohater, ale naprawdę intrygujący wieczór” – rzekł po spektaklu Dziwny pasażer Tymoteusza Karpowicza młody mężczyzna do swego towarzysza. I to chyba najlepsza recenzja.