Oglądając przedstawienia Kopiec, ma się nieodparte wrażenie, że pracujących nad spektaklem twórców i twórczynie łączy szczególne porozumienie, że ich relacja ma charakter wolnościowy i kolektywny.

Sięgając po nieco zapomnianą nowelę Słowo las znaczy świat Ursuli K. Le Guin, Weronika Szczawińska i Piotr Wawer jr. odkrywają jej aktualny potencjał.

Czytelnicy dramatu Istvána Tasnádiego podążają za wykreowanymi przez Zsuzsi wydarzeniami w głąb mroczniejącej i gęstniejącej akcji nieświadomi, że są oszukiwani.

Witkacy i taniec? Para jak dotąd rzadko spotykana, ale jak pokazuje przykład Teatru im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem, warto sięgać po nowe formy.

W katowickim spektaklu Roberta Talarczyka bohater Pokory przemawia do widzów już po własnej śmierci.

Wyspiański jest w tym spektaklu ogromny. Akcja sunie wolno, jakby odtwarzano ostatnią drogę Wieszcza od Pijarów na Skałkę.

Mogę powiedzieć, że wierzę, że festiwal ma przyszłość i że będzie się rozwijał. Rozmowa z Krystyną Meissner, pomysłodawczynią, twórczynią i dyrektorką Międzynarodowego Festiwalu Dialog Wrocław.

W Opowieściach niemoralnych reżyserowanych przez Jakuba Skrzywanka opartych na tekście, który napisał razem z Weroniką Murek, mamy do czynienia z trzema osobnymi historiami. Łączy je obsada i temat przewodni – seksualność.

Krakowska Pretty Woman jest bardzo precyzyjnie zainscenizowanym musicalem. Nie ma tu słabszych ról, sceny zbiorowe mają świetną choreografię.

Najważniejsze, co można powiedzieć po zakończonym w niedzielę, jubileuszowym, dziesiątym Międzynarodowym Festiwalu Dialog Wrocław, to, że impreza przetrwa.