Opera Wrocławska wieńczy sezon bardzo udanym przedstawieniem. Manon Jules'a Masseneta w inscenizacji Waldemara Zawodzińskiego to spektakl świetnie pomyślany i perfekcyjnie zrealizowany.

Tomasz Maśląkowski przygotował dla najmłodszych pantomimiczną opowieść o przyjaźni. Niemal wszystko tu działa jak w zegarku, budząc szalony entuzjazm widowni.

W teatralnej Polsce 2020-2022 nie pisze się o przedstawieniach. Przedstawienia są mniej ważne niż dyrekcje.

Awantura w Chioggi należy do późnych utworów Goldoniego i autor odchodzi w nim od konwencji dell’arte.

Bunt aktorów z TR i bunt zespołu Starego łączy sam akt protestu, ale już nie charakter instytucji, w której do podobnego buntu dochodzi.

To, że odejścia z TR Warszawa w stosunkowo niewielkim stopniu dotyczą aktorów, nie ma znaczenia, bo nasz teatr działał zawsze jako zespół w większej skali, obejmującej wszystkich pracowników. Rozmowa z aktorką Agnieszką Żulewską.

Nawet jeśli twórcy Wielkiej zagadki grają na strunie tęsknoty za młodością rodziców, którzy przyprowadzą do Arlekina swoje dzieci, to w żadnym wypadku nie jest to spektakl robiony wbrew temu, co dziś.

Oglądając Strasznie śmieszne…, można odnieść wrażenie, że twórcy mieli potrzebę problematyzowania medium, przy pomocy którego tworzą swoją opowieść.

Choreografia w spektaklu może być zarówno pracą nad fizyczną kondycją aktorów, ale też atrakcją – jedna mocna scena ożywi nudny godzinny spektakl. Rozmowa z choreografką, reżyserką, aktorką Dominiką Knapik.

Zapowiadało się nader ciekawie i wielce obiecująco. Agata Duda-Gracz i jeden z najważniejszych tekstów literatury światowej.