Z głównego nurtu edycji Brave, poświęconej nomen omen wykluczonym, faktycznie wykluczone zostały grupy gości, które miały przyjechać z dalekiego świata i o swoim wykluczeniu artystycznie poświadczać.

Nawet najambitniejsze projekty artystyczne wypadałoby przymierzać do realnych możliwości. Tego wymaga odpowiedzialność. Rozmowa Tadeuszem Samborskim, Wandą Gołębiowską i Dominikiem Kłosowskim z Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego.

Zobaczymy, jakie będzie rozstrzygnięcie konkursu na dyrektora Teatru Polskiego. Sytuacja jest skandaliczna. Rozmowa z Krzysztofem Mieszkowskim, dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu.

27 sezonów to piękny gest zamykający epokę dyrektorowania Ewy Wycichowskiej, podsumowanie jej przywództwa nad jednym z najciekawszych zespołów tańca współczesnego w Polsce.

To wydarzenie było wyczekiwane z napięciem – bo wystawienie Tristana i Izoldy Ryszarda Wagnera jest czymś zupełnie wyjątkowym, to nie jest premiera jak inne.

Po raz kolejny spektaklowi w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu towarzyszy obszerna lista filmowych inspiracji.

Przed twórcą, który uzna teorię Czystej Formy, otwiera się perspektywa nieograniczonej wolności.

Spektakl A morze nie nie wzbudził we mnie takiego zachwytu jak inne przedstawienia. Wydaje mi się, że Lisowski reżyser zbyt łatwo uległ Lisowskiemu dyrektorowi.

Zręcznemu żonglowaniu mitycznymi motywami w wykonaniu Marii Wojtyszko towarzyszy równie zręczna żonglerka kabaretowo-teatralnymi konwencjami oraz chwytami inscenizacyjnymi autorstwa Agnieszki Mielcarek.

Cezary Tomaszewski pozwolił na szarżowanie i grę chwilami rodem z komedii slapstickowej opartej na gagach i rubasznym humorze.