Reguły artystycznego świata doskonale rozumie też Monika Strzępka, nowa i zawieszona przez wojewodę dyrektorka Teatru Dramatycznego.

W tym momencie teatr to dla mnie taka dziwna praca, której owoców nie rozumiem i nie mogę do końca pojąć. Rozmowa z Maciejem Salamonem i Adamem Witkowskim, czyli zespołem muzycznym Nagrobki.

Chodzenie na Grzyby do teatru jest jeszcze nudniejsze niż chodzenie na grzyby do lasu.

Księgi Jakubowe Olgi Tokarczuk w reżyserii Michała Zadary w Teatrze Narodowym to spektakl przegadany i nudny, choć chwilami pięknie malowany i na zgrabnym pomyśle oparty.

To nie pierwsze przedstawienie Macieja Podstawnego i Doroty Kowalkowskiej dla dzieci i młodzieży. Wałbrzyski tandem wspomagany scenariuszowo przez Jana Czaplińskiego znakomicie się w warszawskim krajobrazie teatralnym odnalazł.

Bardzo ważne jest dla mnie wychodzenie z wszelkiego rodzaju upraszczających dychotomii i polaryzacji. Interesuje mnie podnoszenie wątpliwości, rozpoznawanie mielizn i pęknięć narracji. Rozmowa z reżyserem Wojciechem Farugą.

Proces twórczy to moja aktualna obsesja. Żyjemy w kulturze zorientowanej na cel, na dojście i osiągnięcie. W związku z tym lekceważymy drogę. Rozmowa z Moniką Strzępką dyrektorką Teatru Dramatycznego w Warszawie.

Teatr O.de.la jest teatrem tańca, choć jego założycielka i choreografka wszystkich spektakli, Marta Bury, proponuje inny termin na to, co zwykliśmy nazywać przedstawieniem, mianowicie – obraz choreograficzny.

Tytuł jest mylący. Ragnarok Teatru Chorea nie jest o walce nordyckich bogów, która skończy świat. Jest o tym, że gdy opadnie bitewny pył świat zacznie się od nowa.

jestem lekka… to intensywna, ale krótka, bo ledwie godzinna zabawa teatrem, podzielona na umowne części odnoszące się do konkretnych przedstawień.