27 sezonów to piękny gest zamykający epokę dyrektorowania Ewy Wycichowskiej, podsumowanie jej przywództwa nad jednym z najciekawszych zespołów tańca współczesnego w Polsce.

Zręcznemu żonglowaniu mitycznymi motywami w wykonaniu Marii Wojtyszko towarzyszy równie zręczna żonglerka kabaretowo-teatralnymi konwencjami oraz chwytami inscenizacyjnymi autorstwa Agnieszki Mielcarek.

K. albo wspomnienie z miasta to dla mnie doskonalsza, ciekawsza formalnie i intelektualnie, bardziej klarowna wersja innego przedstawienia tych samych twórczyń i Krzysztofa Kaliskiego – Wojen, których nie przeżyłam.

Miłość nie boli, kolano boli będzie od listopada w repertuarze poznańskiego teatru lalek.

Czasem zastanawiam się, co musi się stać, żebyśmy wstali, krzyknęli, zaprotestowali, zaczęli działać? Rozmowa z Lotte van den Berg, holenderską reżyserką, kuratorką idiomu Malta Festival Poznań 2016: Paradoks widza.

Udało się to Bogajewskiej przy współpracy świetnego zespołu aktorskiego z Teatru im. Fredry, który z każdą kolejną premierą zdaje się coraz bardziej rozkwitać.

Czy w kontekście przedstawienia mój „spektakl” coś zmienił w Drugim spektaklu?

Po dramat Prześlugi sięgnął jej rodzimy teatr, jednak inscenizacja, a przez to i wymowa przedstawienia bardzo odbiegają od niemal „społecznie zaangażowanych” wcześniejszych inscenizacji.

Jak widać, w moim opornym przypadku synergia adaptacji Króla Leara przez Jędrzeja Piaskowskiego z pomocą Michała Pabiana nie objawiła się.

Oczywiście słyszymy też krytykę – że powinniśmy zająć się czymś innym, pracować z ofiarami, a nie wspierać skazanych. Rozmowa z Małgorzatą Tyrakowską, kapitan Służby Więziennej, współorganizatorką Ogólnopolskiego Konkursu Więziennej Twórczości Teatralnej.