Niespełna godzinny spektakl Marii Seweryn ogląda się na swój sposób przyjemnie.

Jednoaktówka Sartre’a stwarza aktorom możliwość gry gęstej, wręcz dusznej od emocji. Barbara Sass, reżyserując sztukę w stołecznym Teatrze Dramatycznym, wyzyskała tę możliwość do końca.

Jeśli publiczność w wieku szkolnym odwiedzi Rampę, pozna teatr mądry, a jednocześnie modny.

Na festiwalu „Źródła Pamięci. Szajna – Grotowski – Kantor” trwa wspominanie trzech wielkich artystów związanych z Rzeszowszczyzną.

Fenomen książki Falskiego dostrzegł Michał Zadara, który zainscenizował Elementarz w stołecznym Nowym Teatrze.

Parę tygodni temu zaintrygowały mnie rozwieszone na mieście ogromne plakaty z podobizną Ala Pacino.

Sięgając po tekst Wesela w 2014 roku, Grabowski wiedział, że musi potraktować go zupełnie inaczej.

Uwodziciel z Teatru Powszechnego, dzieło niezalecające się skalą zalicza się do pewnej specyficznej kategorii bytów.

Niepokojący był styl, w jakim Teatr Polski to zwycięstwo odniósł.

Minęło z górą 30 lat od czasu gdy Janusz Wiśniewski święcił swe największe tryumfy. Czy zadzieje się po radomskim Dybuku, czyli demonie z Marianpola?