Wojna o Dramatyczny potrwa dłużej niż nam się wszystkim wydaje. Blitzkrieg to nie będzie, oj nie.

Coraz częściej artyści zaczynają narzucać dyskurs wykraczający poza ich kompetencje i mandat. Mandatem jest robić spektakle, a nie wpływać na politykę mediów opisujących teatr. Rozmowa z aktorem i tłumaczem, Jackiem Poniedziałkiem.

Obraz współczesnej polskości, jaki Krzysztof Jasiński przedstawił w swoim Weselu, daleki jest od politycznej czy społecznej agitacji.

W Fredraszkach miłosne układy zmieniają się jak w kalejdoskopie.

Na początek opowiem o dwóch bardzo intymnych i „bolesnych” zdarzeniach z mego życia i spróbuję się wytłumaczyć, dlaczego znowu zaczęłam pisać.

Uroda spektaklu Cieplaka tkwi w mieszaniu się dwóch światów: w opowiadaniu dwóch porządków za pomocą jednego języka umowności.

Na małej scenie Teatru Dramatycznego jako Rothko wylewa z siebie potoki słów Janusz R. Nowicki.

Bardzo wkurzyłem się nie tyle na treść, co na formę tego listu Strzępki i Demirskiego. Bo dostaje w nim nie tylko Słobodzianek jako dyrektor naczelny i artystyczny, ale i ludzie, którzy chcąc tylko uprawiać swój zawód aktorski i reżyserski, grają i inscenizują na czterech scenach „slobopleksu”.

Wyspiański tworzył w zaborze austriackim, Seweryn pochodzi z zaboru francuskiego. Pogodzenie tradycji romantycznej z Oświeceniem i rewolucją francuską nie jest możliwe.

Robię teatr dzisiaj, w XXI wieku, więc chyba jestem współczesny? A że nie korzystam z myślenia postdramatycznego, no cóż… Rozmowa z reżyserem Wawrzyńcem Kostrzewskim.