“Klikając „Akceptuj”, wyrażasz zgodę na przechowywanie plików cookie na Twoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji na stronie, analizy jej użytkowania. Zapoznaj się z naszą Polityką Prywatności, aby uzyskać więcej informacji.”
Preferencje
OdrzućAkceptuj
Jesteś tutaj:
STRONA GŁÓWNA
Recenzje
Dziady po Białoszewskim, reż. Anna Retoruk, Teatr Lalki i Aktora Kubuś w Kielcach
Jolanta Kowalska
Recenzje

Mieć w obsadzie Pana Boga

Dziady po Białoszewskim to quasi-oratorium, przypominające Osmędeuszy – cmentarny obrzęd wzorowany na Mickiewiczowskich gusłach.
Fernando Krapp napisał do mnie ten list, reż. Carsten Knödler, Lubuski Teatr w Zielonej Górze
Juliusz Tyszka
Recenzje

Chore gierki w przemoc

Demiurg to tytułowy Fernando Krapp (Lech Mackiewicz), przykład self-made mana, samca alfa, nieugiętego suwerena dusz i ciał ludzi krążących wokół niego jak ćmy.
Crazy God, reż. Grzegorz Bral, Teatr Pieśń Kozła we Wrocławiu
Mirosław Kocur
Recenzje

Brexit Brala

Crazy God to typowy produkt kultury konsumpcyjnej i postmodernistycznej. Siedemnastu artystów z czternastu krajów nadaje przedsięwzięciu charakter globalny.
K. albo wspomnienie z miasta, reż. Weronika Szczawińska, Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu
Joanna Ostrowska
Recenzje

Puste miejsce, czyli Performance as Research

Puste miejsce, czyli Performance as Research
K. albo wspomnienie z miasta to dla mnie doskonalsza, ciekawsza formalnie i intelektualnie, bardziej klarowna wersja innego przedstawienia tych samych twórczyń i Krzysztofa Kaliskiego – Wojen, których nie przeżyłam.
Skarb wdowy Schadenfreude, reż. Lech Raczak, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy
Leszek Pułka
Recenzje

Desperados z Roosevelta

Opowiadanie historii intymnej sprzed siedemdziesięciu lat jednak nie zawsze się udaje. Skarb wdowy Schadenfreude miał wiele atutów, by oczarować widzów.
Miarka za miarkę, reż. Mikołaj Grabowski, Teatr Ludowy w Krakowie
Olga Katafiasz
Recenzje

Słuszność przetrwania

Mikołaj Grabowski dość radykalnie redukuje Szekspirowski tekst: w niespełna dwugodzinnym spektaklu najistotniejszy wydaje schemat motywacji i postępków bohaterów.
Bucharest Calling, reż. Jarosław Tumidajski, Teatr Współczesny w Warszawie
Malwina Głowacka
Recenzje

Bukareszt – moje miasto

Polską prapremierę Bucharest Calling z pewnością trzeba uznać za udany warszawski debiut Jarosława Tumidajskiego.
Miłość nie boli, kolano boli, reż. Artur Romański, Teatr Animacji w Poznaniu
Juliusz Tyszka
Recenzje

Dzieci dzieciom i dorosłym (z małą pomocą przyjaciół)

Miłość nie boli, kolano boli będzie od listopada w repertuarze poznańskiego teatru lalek.
Anna Jazgarska
Recenzje

Marzyciele

Zdrada i Szwarc jednocześnie stają na przekór stereotypowemu obrazowi marzyciela, rozumianego jako figura wycofana, zamknięta i pogrążona w bezproduktywnym letargu.
Więcej

PRZECZYTAJ TEŻ

Hanna BaltynBardzo łódzki Zborowski
Olga KatafiaszNie tędy
Hanna Raszewska-KursaAktorstwo, drag i tańca tyle, żeby nie przesadzić
Juliusz Tyszka Dobry, ale ciężki „melodramat w sosie psychoanalitycznym”
Natalia SołtysikNie takie były intencje. A jakie były?Odpowiedź na list Mirosława Kocura
Leszek PułkaEverybody start to swing

Bądź na bieżąco