Proponuję, żeby w parze z posłem Krzysztofem Mieszkowskim w konkursie na dyrektora Teatru Polskiego wystartował jego szef, lider .Nowoczesnej – Ryszard Petru.

Od kilku miesięcy mam wrażenie, że otacza mnie jakiś coraz bardziej się rozrastający odpustowy jarmark, dokładnie taki, jakie pamiętam z zamierzchłego dzieciństwa.

Reżyser nie uwspółcześnił tekstu Slade’a; w przedpremierowych wypowiedziach zaznaczał też, że korzysta z przekładu Antoniego Marianowicza z lat 70.

Z góry wiedziałem, że moja podróż do pierwszej stolicy Polski w celu obejrzenia Klubu Samotnych Serc „Portofino” nie będzie podróżą sentymentalną.

Dobrze uszyta rzecz też jest wartością, dlatego nie umniejszałbym znaczenia rzemiosła. Fakt, że ktoś jest solidnym, porządnym aktorem, też powinien mieć swoją cenę w teatrze. Rozmowa z Maciejem Tomaszewskim, aktorem Wrocławskiego Teatru Współczesnego.

W teatrze widz szuka oczyszczenia, ale nie zawsze takiego, które zdewastuje jego psychikę, spowoduje traumę. Rozmowa z Mirosławem Neinertem, aktorem, reżyserem teatralnym, założycielem i dyrektorem Teatru Korez w Katowicach.

Smutno, kiedy wobec wielkiej albo nawet maleńkiej tajemnicy staje ktoś, kto jej nie widzi, nie słyszy, a mimo to czuje się uprawniony do wydawania ocen.

Realność Wieczoru w teatrze przybrała formę widowiska z kultury popularnej – rodem z telewizyjnych programów typu mockumentary.

Im dalej od premiery Łaskawych w reżyserii Opryńskiego, tym bardziej nie potrafię o niej mówić.

Robimy teraz w Chorei spektakl o uchodźcach. Ale nie – to nie jest o uchodźcach, to jest o nas. A może o uchodźcach w nas.