Narloch ze względu na swoje muzyczno-taneczne i generalnie oldskulowe korzenie myśli o teatrze inaczej niż jego rówieśnicy.

Wyrazistość, a zarazem prostota scenicznych obrazów pozwalała bez wysiłku śledzić akcję Brzydkiego kaczątka.

Mam wrażenie, że za decyzją o wystawieniu Fausta stały osobiste motywacje.

Przedstawienia Agaty Dudy-Gracz oszałamiają, a skłaniając do myślenia, dyskusji i sporów, zmuszają do zastanowienia, czy w jakim stopniu każdy z nas ulega populistycznym chwytom.

Kiedy Teatr Muzyczny w Poznaniu akurat nie przygotowuje kolejnego musicalu, sięga po teksty dramatyczne. Po Akompaniatorze przyszła pora na Kwartet.

Wojna w niebie Dominiki Feiglewicz najlepszym spektaklem teatru niezależnego ostatniego sezonu.

W obu spektaklach otwieram się na nowy język teatralny, próbuję wyjść do ludzi, którzy myślą, że teatr do nich nie dociera. Rozmowa z reżyserem Pawłem Świątkiem.

Marzy mi się, żeby Polskie rymowanki zostały w gdyńskim repertuarze albo żeby Ewa Rucińska powtórzyła gdzieś w Polsce ten spektakl.

Jedwabne. Zapominanie jest spektaklem ważnym. Trudnym i potrzebującym odwagi przedsięwzięciem.

Ponieważ szalonych pomysłów reżyserskich nastąpił przesyt, dziś awangardą teatralną staje się przedstawienie w duchu epoki.